دریافت نوبت
متن مورد نظر خود را جستجو کنید

آموزش سلامت بیمارستان فارابی

سوپروایزر آموزش سلامت: سمیه مشهدی فراهانی
کارشناس پرستاری

تلفن داخلی: 2430
 
سیاست های آموزش سلامت در بیمارستان فارابی، ارتقا سلامت است. ارتقا سلامت در سه حیطه ارتقا سلامت بیماران و همراهان، ارتقا سلامت کارکنان و ارتقا سلامت جامعه عمل می کند.
 

سیاستهای کلی آموزش با بیمار با محوریت دفتر پرستاری:

- مدیریت و نظارت هدفمند بر آموزش بیماران و همراهان
- تعیین  و تامین نیازهای آموزشی بیماران(نیازسنجی آموزش به بیمار، اجرا و تامین نیازهای آموزشی)
- مشارکت در پیشگیری و ارتقا سلامت در سطح جامعه

آموزش به بیمار در واحدها مدیریت و تامین منابع انسانی و مادی و نظارت و نظارت مشارکتی مثل کارگروه ها می باشد. اجرای آموزش به بیمار همانند فرآیند پرستاری شامل نیازسنجی آموزشی، تعیین الویت های آموزشی، تعیین روش و رسانه ی مناسب، اجرای آموزش، اثربخشی و ثبت مستندات است.

سیاست های کلی آموزش به بیمار با محوریت پرستاری: 

سیاستهای کلی آموزش به بیمار ، همراه و ارتقا سلامت:

- مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری
- تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیکی و آموزش به منظور ارتقاءکیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی
- مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
 

مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری:

– تعیین سوپروایزر آموزش سلامت و مسئول آموزش همگانی
- شناسایی و اولویت‌بندی سالانه نیازهای آموزشی بیماران و همراهان در سطح بیمارستان و در کلیه بخش‌ها بر اساس خدمات تخصصی، بیماریهای شایع هر واحد، احساس نیاز و سطح دانش گیرندگان خدمت و نوع مراقبت های پرستاری
– تشکیل کارگروه درون بخشی و بیمارستانی هر 3 ماه یکبار
- پیش بینی منابع مالی و تسهیلات آموزشی مورد نیاز بخش و پیشنهاد آن به کارگروه بیمارستانی
- تامین اعتبار لازم جهت تهیه رسانه ها  و وسایل آموزشی لازم توسط مدیران ارشد سازمان
– برنامه ریزی و مشارکت در تهیه محتواهای آموزشی معتبر، استاندارد و متناسب با نیازسنجی انجام شده و اولویت های خاص
– نظارت بر اجرای آموزش به بیماران در بخش های بستری و سرپایی از طریق راندهای مدیریتی 
– ارزیابی اثر بخشی آموزش های ارائه شده به بیماران هر سه ماه یک بار با استفاده از چک لیست معتبر و روش های استاندارد( بخشهای بستری و سرپایی و اورژانس)
– ارائه گزارش نتایج سنجش اثربخشی آموزش های ارائه شده به کارگروه بیمارستانی، کارگروه بخش های بستری و معاونت محترم درمان
- اجرای برنامه های اصلاحی تدوین شده در کارگروه و  بررسی مجدد اثر بخشی اقدامات اصلاحی انجام شده
– پایش و بازبینی مستمر برنامه های آموزش به بیمار در جهت ارتقاء کیفیت آموزش
– مشارکت در توانمند سازی آموزشی پرسنل در راستای پروتکل های اصول برقراری ارتباط و آموزش به بیمار با سوپروایزر آموزشی
– اولویت بندی و تدوین دستورالعمل های خودمراقبتی بیماران با مشارکت متخصصین در بخش های بالینی
– برنامه ریزی، تدوین و اجرای برنامه های پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
– آموزش همگانی بیماران در خصوص سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
– تعیین واحد و مسئول مراقبت در منزل برای انجام فعالیت های لازم طبق نظر معاونت محترم درمان برای اطمینان از اثربخشی آموزش ها و رفع اشکالات آموزشی بعد از ترخیص و معرفی خدمات بازتوانی و توانبخشی به بیماران نیازمند
– کسب اطمینان از اثربخش بودن آموزش ها و رفع مشکلات خودمراقبتی و پیگیری موارد بازتوانی و توانبخشی از طریق تماس با بیماران پرخطر
– پاسخگویی به سئوالات آموزشی بیماران از طریق در اختیار گذاشتن شماره تلفن واحد آموزش سلامت 
 

تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیک بیمارستان، آموزش به منظور ارتقاء کیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی:

- تعیین رابطین فعال با شرح وظایف مشخص جهت نظارت و ارتقاء آموزش به بیمار در هر بخش
- تعیین و اعلام نیازسنجی های انجام شده بیماران به کارگروه هر بخش و مشارکت پرسنل و پزشکان در تهیه، تایید، بازنگری و توزیع رسانه های آموزشی تهیه شده بر اساس نیازسنجی آموزشی سالانه
- ارزیابی نیازهای آموزشی هر بیمار بر اساس فرم ارزیابی اولیه و ارائه آموزش بر اساس دستورالعمل خودمراقبتی
- ارائه حداقل‌های ضروری آموزش‌های خودمراقبتی در بدو و طول بستری  به صورت چهره به چهره به بیمار/ همراه و ثبت آن در گزارش پرستاری
- استفاده از روش ها و رسانه های آموزشی مناسب برای تثبیت آموزش(روش: آموزش چهره به چهره و گروهی و رسانه مانند پمفلت، تراکت، فیلم و غیره)
- ارائه حداقل موارد آموزشی حین ترخیص به روش ترخیص ایمن یا Smart توسط کادر پرستاری و ثبت آن در دو برگ راهنمای ترخیص و تحویل رونوشت خوانای آن به بیمار
- برگزاری کارگروه های درون بخشی به صورت فصلی و انجام اقدامات اصلاحی
- نظارت مستمر سرپرستاران  بر ارائه آموزش به بیمار، اجرای دستورالعمل های خودمراقبتی، ارزیابی و توانمند سازی پرسنل
- مشارکت مستمر در اجرای برنامه های ارتقاء سلامت جامعه و کارکنان
 

مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه:

- اجرای مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش به بیمار در خصوص بیماری های سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
- تدوین دستورالعمل، برنامه عملیاتی و روش اجرایی پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه در حد امکانات و منابع
- مشارکت در برنامه های ارتقاء سلامت بیماران/همراهان/جامعه و کارکنان در روزهای مناسبتی سلامت و مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش سلامت
- تامین بودجه و اعتبارات لازم از طریق مصوبات کارگروه آموزش به بیمار
 

سیاستهای آموزش‌های خودمراقبتی بیمار:

- نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی
- تعیین شیوه‌ها و تدابیر آموزش به بیمار 
- تامین منابع مورد نیاز
- نظارت بر اجرای برنامه‌ی آموزش به بیمار
 

نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی:

- نیازسنجی گروهی (تعیین نیازهای آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) 
- نیازسنجی فردی (تعیین نیازهای فردی علاوه بر نیازهای آموزشی گروهی)
نیازهای آموزشی بیماران با توجه به نوع فعالیت تخصصی و سطوح دانش گیرندگان خدمت و مراقبت‌های مورد نیاز  در بخشهای مختلف بر اساس بیماریهای شایع هر بخش/ خدمات هر واحد، توسط کارگروه آموزش به بیمار شناسایی و الویت‌بندی شده و پس از تایید مدیر پرستاری، پیگیری تامین امکانات اجرایی شود. انواع شیوه‌ها و رسانه‌های رایج شامل چهره به چهره، استفاده از پمفلت و جزوات آموزشی، نمایش فیلم آموزشی و برگزاری کلاسهای آموزشی است.
نیازهای آموزشی به دو دسته نیازهای گروهی (آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) و نیازهای فردی تقسیم می‌شود که در ابتدای هر سال از طریق جلسات هم اندیشی سوپروایزر آموزش به بیمار، سرپرستاران، مسئولین آموزش به بیمار بخش‌ها/ واحدهای درمانی زیر نظر مدیر پرستاری استخراج و تعیین می‌شود. همچنین پرستار به طور مستقیم بر بالین بیمار، نیازهای فردی آموزشی بیمار را به طور مستقل نیازسنجی و تعیین می‌نماید.
پس از استخراج نیازهای گروهی واحدها، اولویتهای برنامه‌های آموزش خودمراقبتی و  عمومی با روش و رسانه مورد نظر به تفکیک واحدهای بستری و سرپایی(درمانگاه، پاراکلینیک و اتاق عمل ها) تعیین و ابلاغ می‌شود. 
نکته: با توجه به این که تمام برنامه های خودمراقبتی با توجه به نیازهای هنجاری بیماران توسط تیم متخصصص تدوین و به عنوان مرجع استفاده می‌شود سالیانه حداقل یک تا دو برنامه بسته به اولویت‌های آموزشی (Must to, better to know, best to know) در هر واحد تولید می‌شود.  
نکته: تیم کارشناس شامل پزشک مرتبط، سوپروایزر آموزش به بیمار، پرستار، کارشناس تغذیه و غیره می‌باشد.
هر شش ماه تکالیف هر واحد در خصوص تکمیل محتوا و رسانه تعیین شده توسط  سوپروایزر آموزش به بیمار پایش می‌شود.
 

نیازهای گروهی بیماران:

الف- نیازهای آموزشی عمومی

- نیازهای آموزشی عمومی بر اساس نوع فعالیت تخصصی واحد یا بخش، سطوح گیرندگان خدمت 
- استخراج نیازهای آموزشی بیمار با توجه به موقعیت‌ها، مشکلات و پروسیجرهای بخش یا واحد سرپایی/پاراکلینیکی و حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار و نیازسنجی از طریق جمع آوری نظرات تعدادی از بیماران واحد

ب- نیازهای آموزشی خودمراقبتی

- استخراج و الویت بندی آمار مراجعین بخشهای بستری بیمارستان فارابی به تفکیک شیوع بیماری و به تفکیک بخش و واحددرمانی، پروسیجر یا خدماتی که هر واحد دارد. جهت تدوین برنامه‌های آموزش خود مراقبتی براساس گروه‌های بیماران.
- جمع آوری نظرات کارشناسی سرپرستاران و رابطین کلیه واحدها در ارتباط با تعیین عناوین اولویت‌های آموزشی هر واحد با توجه به نیازهای هنجاری محسوس و تقاضا شده بیماران در جلسات هم اندیشی به علاوه روش و رسانه ارائه آموزش.

نیازهای آموزشی فردی:

- نیازهای آموزشی فردی (مددجو/خانواده/مراقب) با توجه به نیازهای هنجاری آنان، در بدو ورود/یا بالین آنها توسط پرستاران/کارکنان نیازسنجی می‌شوند. و نیازهای آموزشی فردی آنان توسط پرستاران در فرم ارزیابی اولیه ثبت می‌شود.
- با توجه به ویژگی‌های بیمار، بیماری یا پروسیجر و غیره تعیین روش، رسانه آموزش توسط پرستار ارائه و در فرم گزارش پرستاری ثبت می‌شود.

تعیین شیوه ها و تدابیر آموزش به بیمار:

- با توجه به ابلاغ الویتهای نیازهای عمومی و خودمراقبتی هر واحد، روش و رسانه‌ی مناسب پیشنهاد شده است. علاوه بر رسانه‌های موجود پرستار به صورت فردی بیمار را ابتدا ارزیابی اولیه کرده و براساس سطح سواد، سن، گویش روش مناسب آموزش را، انتخاب میکند که رایج‌ترین روش آموزش چهره به چهره و سپس آموزش گروهی است.  پرستاران و آموزش دهندگان براساس محتوای خودمراقبتی، آموزش‌های لازم را به بیمار ارائه می دهند. آموزش‌های حداقلهای ضروری آموزش به بیمار، بدو ورود، زمان اقامت یا بستری و هنگام ترخیص (به روش ترخیص ایمن یا SMART و ABCDT) بایستی توسط آموزش دهنده(پزشک و پرستار و ...) به روش آموزش چهره به چهره ارائه شود. مصادیق حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار به تفکیک واحدها (بخش هاهای بستری، سرپایی- درمانگاهها و پاراکلینیک و اتاق های عمل) سالیانه ابلاغ می شود. واحدها ملزم به اجرای آن هستند.

تامین منابع مورد نیاز:

منابع آموزش به بیمار به دو دسته منابع محتوایی و منابع مالی تقسیم می‌شود که منابع محتوایی توسط گروه متخصص تدوین و تولید می‌شود و منابع مالی به روش‌های ذیل تهیه می‌شود.
الف- بودجه مورد نیاز برنامه‌های عملیاتی مرتبط با آموزش با بیمار تعیین، سپس از طریق مدیریت بیمارستان تایید و تامین می‌شود. 
ب- سوپروایزر آموزش سلامت، انتشارات مورد نیاز واحدها (کتاب، فیلم، پوستر، پمفلت، موارد دیجیتال و غیره) را تعیین و درخواست می نماید.  مدیریت بیمارستان  پس از تایید و تعیین بودجه، اقدام به تامین این انتشارات می نماید.

نظارت بر اجرای آموزش به بیمار:

نظارت بر اجرای برنامه های آموزشی بیماران در چند سطح انجام می شود:
- نظارت بر مدیریت آموزش به بیمار واحدهای پرستاری، توسط سوپروایزر آموزش سلامت 
- نظارت روزانه سرپرستار (بر نحوه‌ی اجرای آموزش به بیمار و ثبت صحیح آن در پرونده) در بخش های بستری و سرپایی توسط سرپرستار
- سنجش فصلی اثربخشی آموزش به بیمار در بخشهای بستری و سرپایی، این سنجش از طریق  تکمیل دو چک لیست اثربخشی حین بستری با کد سند CH-PT-02  و  چک لیست مصاحبه تلفنی پس از ترخیص CH-PT-01 توسط رابطین آموزش به بیمار،  به دست می‌آید. 
- نظارت بر تولید محتوا، رسانه های نیازسنجی شده و نظارت بر نحوه مدیریت آموزش به بیمار با برگزاری کارگروه‌های درون بخشی
- نظارت مدیریتی در سطح تیم ارتقا سلامت از طریق برگزاری تیم ارتقاسلامت هر فصل یکبار
 
 
 
  • تاریخ انتشار : 1404/04/10 - 08:02
  • تعداد بازدید کنندگان خبر : 713
  • زمان مطالعه : 7 دقیقه

پیوند قرنیه؛ آن چه باید درباره این عمل بدانید

سلامت چشم‌ها نقش حیاتی در کیفیت زندگی ما ایفا می‌کند و قرنیه، این بافت شفاف و گنبدی‌شکل جلوی چشم، دروازه ورود نور به چشم و کلید بینایی واضح است. اما گاهی اوقات، آسیب‌ها یا بیماری‌ها می‌توانند به قرنیه آسیب برسانند و باعث تاری دید شدید یا حتی نابینایی شوند. در چنین شرایطی، پیوند قرنیه می‌تواند راه‌حلی امیدبخش برای بازگرداندن بینایی باشد. البته تصمیم گیری درباره موثر بودن این عمل با توجه به شرایط مختلف از جمله وضعیت چشم بیمار، نتایج آزمایشات و نظر چشم پزشک معالج شماست.

پیوند قرنیه؛ آن چه باید درباره این عمل بدانید

به گزارش روابط عمومی بیمارستان فارابی دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ پیوند قرنیه، که به آن کراتوپلاستی نیز گفته می‌شود، یک عمل جراحی است که در آن بخش آسیب‌دیده قرنیه بیمار با یک بافت قرنیه سالم و شفاف از یک اهداکننده جایگزین می‌شود. این عمل به هزاران نفر در سراسر جهان کمک کرده است تا بینایی خود را بازیابند و زندگی عادی خود را از سر بگیرند.

 

چه عواملی باعث آسیب به قرنیه می‌شوند و نیاز به پیوند قرنیه را ایجاد می‌کنند؟

دلایل مختلفی می‌توانند به قرنیه آسیب برسانند و نیاز به پیوند را مطرح کنند. برخی از شایع‌ترین این دلایل عبارتند از:

  • کراتوکونوس (قوز قرنیه): در این بیماری، قرنیه به تدریج نازک شده و به شکل یک مخروط برآمده در می‌آید که منجر به تاری دید شدید می‌شود.
  • دیستروفی‌های قرنیه: گروهی از بیماری‌های ارثی و مادرزادی که باعث کدورت و از دست دادن شفافیت قرنیه می‌شوند.
  • اسکار قرنیه: زخم‌ها و کدورت‌هایی که در اثر عفونت‌ها (مانند تبخال چشمی)، آسیب‌ها، یا سوختگی‌های شیمیایی در قرنیه ایجاد می‌شوند.
  • سوراخ شدن قرنیه: در اثر عفونت‌های شدید یا آسیب‌های نافذ وارد شده به چشم
  • عوارض جراحی: آسیب‌های ناشی از جراحی‌های چشمی پیشین نیز می تواند به قرنیه آسیب وارد کند.
  •  

روش‌های مختلف پیوند قرنیه

 پیشرفت‌های پزشکی در سال‌های اخیر منجر به توسعه روش‌های مختلفی برای پیوند قرنیه شده است که جراحان را قادر می‌سازد تا بهترین رویکرد را برای هر بیمار انتخاب کنند:

  • Penetrating Keratoplasty - PK: این روش سنتی‌ترین نوع پیوند قرنیه است که در آن تمام لایه‌های قرنیه آسیب‌دیده با یک قرنیه اهدایی کامل جایگزین می‌شود. این روش برای مواردی که آسیب به تمام ضخامت قرنیه رسیده است، مناسب است.
  • Lamellar Keratoplasty: در این روش، تنها لایه‌های آسیب‌دیده قرنیه جایگزین می‌شوند و لایه‌های سالم بیمار حفظ می‌گردند. این روش‌ها شامل:

 

  1. Deep Anterior Lamellar Keratoplasty - DALK: در این روش، لایه‌های جلویی و میانی قرنیه جایگزین می‌شوند، در حالی که لایه داخلی (اندوتلیوم) بیمار حفظ می‌شود. DALK معمولاً برای درمان کراتوکونوس پیشرفته و اسکارهای قرنیه که لایه داخلی را درگیر نکرده‌اند، استفاده می‌شود. مزیت اصلی این روش کاهش خطر رد پیوند در مقایسه با PK است.
  2. Endothelial Keratoplasty - EK: این روش‌های جدیدتر برای درمان بیماری‌هایی طراحی شده‌اند که عمدتاً لایه داخلی قرنیه (اندوتلیوم) را تحت تأثیر قرار می‌دهند، مانند ادم قرنیه پس از جراحی آب مروارید یا برخی از دیستروفی‌ها. در این روش‌ها، تنها لایه نازک داخلی قرنیه جایگزین می‌شود. دو نوع اصلی آن عبارتند از:
    • Descemet's Stripping Endothelial Keratoplasty - DSEK/DSAEK: در این روش، یک لایه شامل اندوتلیوم و بخشی از استروما از قرنیه اهداکننده پیوند زده می‌شود.
    • Descemet's Membrane Endothelial Keratoplasty - DMEK: این روش پیشرفته‌تر، فقط لایه بسیار نازک اندوتلیوم و غشاء دسمت را از اهداکننده پیوند می‌زند. DMEK نتایج بینایی سریع‌تر و بهتری دارد و خطر رد پیوند کمتری دارد.

توجه کنید انتخاب هر یک از این روش ها بر اساس وضعیت چشم بیمار نیازمند پیوند قرنیه و نظر چشم پزشک خواهد بود.

 

فرآیند انجام جراحی پیوند قرنیه

  • قبل از جراحی، بیمار باید آزمایش‌ها و معاینات لازم را انجام دهد و مشاوره‌های تخصصی، از جمله بیهوشی و داخلی، دریافت کند.
  • قرنیه اهدایی از طریق بانک چشم و با درخواست پزشک و پرداخت هزینه تهیه می‌شود.
  • جراحی بسته به نوع پیوند و شرایط بیمار، با بیهوشی عمومی یا بی‌حسی موضعی انجام می‌گیرد. در طول عمل، بخش آسیب‌دیده قرنیه با ابزارهای دقیق برداشته شده و با قرنیه سالم جایگزین می‌شود.
  • در صورت نیاز، این قرنیه با بخیه‌های بسیار ظریف در جای خود ثابت می‌شود.
  • مدت زمان جراحی معمولاً بین یک تا دو ساعت است.

 

مزایای پیوند قرنیه

  • بازگرداندن بینایی: اصلی‌ترین و مهم‌ترین مزیت، بهبود قابل توجه یا کامل بینایی است.
  • کاهش درد و ناراحتی: در مواردی که آسیب قرنیه با درد و ناراحتی همراه است، پیوند می‌تواند این علائم را تسکین دهد.
  • بهبود کیفیت زندگی: با بازگشت بینایی، بیماران می‌توانند فعالیت‌های روزمره خود را بدون وابستگی انجام دهند و کیفیت زندگی‌شان به طور چشمگیری افزایش می‌یابد.
  • پیشگیری از نابینایی: در بسیاری از موارد، پیوند قرنیه تنها راه برای جلوگیری از نابینایی کامل است.

 

معایب و خطرات احتمالی پیوند قرنیه 

مانند هر عمل جراحی دیگری، پیوند قرنیه نیز با خطرات و عوارض جانبی احتمالی همراه است، هرچند نرخ موفقیت این عمل بسیار بالا است. برخی از عوارض پیوند قرنیه در زیر آمده است:

  • رد پیوند: سیستم ایمنی بدن ممکن است بافت جدید را به عنوان یک جسم خارجی تشخیص داده و به آن حمله کند. علائم رد پیوند شامل قرمزی چشم، درد، حساسیت به نور و کاهش بینایی است. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌تواند به نجات پیوند کمک کند.
  • عفونت: خطر عفونت در هر عمل جراحی وجود دارد.
  • آب سیاه (گلوکوم): افزایش فشار داخل چشم که می‌تواند به عصب بینایی آسیب برساند.
  • آب مروارید: کدورت لنز طبیعی چشم
  • آستیگماتیسم: تاری دید ناشی از شکل نامنظم قرنیه
  • التیام کند زخم: زمان بهبودی کامل ممکن است طولانی باشد.

 

مراقبت‌های پس از پیوند قرنیه

مراقبت‌های دقیق پس از جراحی برای موفقیت طولانی مدت پیوند حیاتی است. این مراقبت‌ها شامل:

  • تا حد امکان به پشت بخوابید و از خوابیدن به سمت چشم جراحی‌شده پرهیز کنید.
  • داروها و قطره‌های چشمی را طبق دستور پزشک مصرف کنید؛ این داروها ممکن است تا چند ماه یا حتی به‌صورت دائم تجویز شوند.
  • از مالیدن چشم‌ها یا دستکاری بخیه‌ها خودداری کنید.
  • بخیه‌ها معمولاً پس از چند ماه و به‌تدریج برداشته می‌شوند.
  • در هفته‌های اول از انجام فعالیت‌های سنگین پرهیز کنید.
  • در مورد زمان بازگشت به ورزش‌هایی مانند شنا با پزشک مشورت کنید.
  • از حضور در محیط‌های آلوده و پر گرد و غبار اجتناب نمایید.
  • در صورت بروز درد، با مشورت پزشک از مُسکن خوراکی استفاده کنید. اگر درد بهبود نیافت، احتمال افزایش فشار داخل چشم وجود دارد؛ سریعاً به چشم‌پزشک یا اورژانس مراجعه نمایید.
  • معاینات پس از عمل بسیار مهم هستند؛ در زمان‌های تعیین‌شده حتماً مراجعه کنید.
  • بهبود بینایی معمولاً تدریجی و در طی چند ماه رخ می‌دهد و به وضعیت کلی چشم، شبکیه و عصب بینایی بستگی دارد؛ صبور باشید و دستورات پزشکی را رعایت کنید.
  • حمام تا روزهفتم فقط از گردن به پایین و بدون تماس آب با چشم انجام شود. پس از برداشتن لنز پانسمانی، حمام کامل با شامپو بچه بلامانع است.
  • از مصرف غذاهای تند و محرک که ممکن است باعث عطسه یا سرفه شوند خودداری کنید.
  • رژیم غذایی سالم و سرشار از میوه، سبزیجات و آب کافی داشته باشید تا از یبوست جلوگیری شود.
  • از استفاده از لوازم آرایشی در اطراف چشم پرهیز کنید.
  • در هفته اول پس از عمل، نماز را به صورت نشسته بخوانید و از سجده و خم شدن زیاد خودداری کنید.
  • برای وضو از تیمم با سنگ تمیز استفاده نمایید.

 

علائم هشدار پس از جراحی پیوند قرنیه

افرادی که تحت عمل پیوند قرنیه قرار می‌گیرند باید بدانند که احتمال پس‌زده شدن قرنیه پیوندی تا پایان عمر وجود دارد. در صورت مشاهده هر یک از علائم هشدار، بلافاصله به پزشک جراح خود یا اورژانس چشم مراجعه نمایید:

  • درد شدید و مقاوم به مُسکن
  • حساسیت به نور
  • قرمزی شدید یا مداوم چشم
  • احساس وجود جسم خارجی در چشم برای مدت طولانی
  • ترشح غلیظ و چسبناک
  • کاهش تدریجی دید
  • خونریزی داخل چشم

 

 پیوند قرنیه یک روش درمانی مؤثر و حیاتی است که به افراد بسیاری کمک کرده تا موهبت بینایی را دوباره تجربه کنند. اگر شما یا عزیزانتان با مشکلات قرنیه دست و پنجه نرم می‌کنید، مشورت با یک چشم‌پزشک متخصص می‌تواند بهترین گام برای ارزیابی وضعیت و بررسی گزینه‌های درمانی باشد. در بیمارستان فارابی، ما متعهد به ارائه بهترین مراقبت‌های چشمی با استفاده از جدیدترین تکنیک‌ها و دانش روز هستیم. برای دریافت نوبت درمانگاه های تخصصی بیمارستان فارابی می توانید به nobat.tums.ac.ir مراجعه کنید.

  • کد خبر : 300254
سید عباس قاضی میرسعید
تهیه کننده:

سید عباس قاضی میرسعید

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

ارسال نظر

نظر خود را وارد نمایید:

متن درون تصویر را در جعبه متن زیر وارد نمائید *
تنظیمات پس زمینه