دریافت نوبت
متن مورد نظر خود را جستجو کنید

آموزش سلامت بیمارستان فارابی

سوپروایزر آموزش سلامت: سمیه مشهدی فراهانی
کارشناس پرستاری

تلفن داخلی: 2430
 
سیاست های آموزش سلامت در بیمارستان فارابی، ارتقا سلامت است. ارتقا سلامت در سه حیطه ارتقا سلامت بیماران و همراهان، ارتقا سلامت کارکنان و ارتقا سلامت جامعه عمل می کند.
 

سیاستهای کلی آموزش با بیمار با محوریت دفتر پرستاری:

- مدیریت و نظارت هدفمند بر آموزش بیماران و همراهان
- تعیین  و تامین نیازهای آموزشی بیماران(نیازسنجی آموزش به بیمار، اجرا و تامین نیازهای آموزشی)
- مشارکت در پیشگیری و ارتقا سلامت در سطح جامعه

آموزش به بیمار در واحدها مدیریت و تامین منابع انسانی و مادی و نظارت و نظارت مشارکتی مثل کارگروه ها می باشد. اجرای آموزش به بیمار همانند فرآیند پرستاری شامل نیازسنجی آموزشی، تعیین الویت های آموزشی، تعیین روش و رسانه ی مناسب، اجرای آموزش، اثربخشی و ثبت مستندات است.

سیاست های کلی آموزش به بیمار با محوریت پرستاری: 

سیاستهای کلی آموزش به بیمار ، همراه و ارتقا سلامت:

- مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری
- تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیکی و آموزش به منظور ارتقاءکیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی
- مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
 

مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری:

– تعیین سوپروایزر آموزش سلامت و مسئول آموزش همگانی
- شناسایی و اولویت‌بندی سالانه نیازهای آموزشی بیماران و همراهان در سطح بیمارستان و در کلیه بخش‌ها بر اساس خدمات تخصصی، بیماریهای شایع هر واحد، احساس نیاز و سطح دانش گیرندگان خدمت و نوع مراقبت های پرستاری
– تشکیل کارگروه درون بخشی و بیمارستانی هر 3 ماه یکبار
- پیش بینی منابع مالی و تسهیلات آموزشی مورد نیاز بخش و پیشنهاد آن به کارگروه بیمارستانی
- تامین اعتبار لازم جهت تهیه رسانه ها  و وسایل آموزشی لازم توسط مدیران ارشد سازمان
– برنامه ریزی و مشارکت در تهیه محتواهای آموزشی معتبر، استاندارد و متناسب با نیازسنجی انجام شده و اولویت های خاص
– نظارت بر اجرای آموزش به بیماران در بخش های بستری و سرپایی از طریق راندهای مدیریتی 
– ارزیابی اثر بخشی آموزش های ارائه شده به بیماران هر سه ماه یک بار با استفاده از چک لیست معتبر و روش های استاندارد( بخشهای بستری و سرپایی و اورژانس)
– ارائه گزارش نتایج سنجش اثربخشی آموزش های ارائه شده به کارگروه بیمارستانی، کارگروه بخش های بستری و معاونت محترم درمان
- اجرای برنامه های اصلاحی تدوین شده در کارگروه و  بررسی مجدد اثر بخشی اقدامات اصلاحی انجام شده
– پایش و بازبینی مستمر برنامه های آموزش به بیمار در جهت ارتقاء کیفیت آموزش
– مشارکت در توانمند سازی آموزشی پرسنل در راستای پروتکل های اصول برقراری ارتباط و آموزش به بیمار با سوپروایزر آموزشی
– اولویت بندی و تدوین دستورالعمل های خودمراقبتی بیماران با مشارکت متخصصین در بخش های بالینی
– برنامه ریزی، تدوین و اجرای برنامه های پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
– آموزش همگانی بیماران در خصوص سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
– تعیین واحد و مسئول مراقبت در منزل برای انجام فعالیت های لازم طبق نظر معاونت محترم درمان برای اطمینان از اثربخشی آموزش ها و رفع اشکالات آموزشی بعد از ترخیص و معرفی خدمات بازتوانی و توانبخشی به بیماران نیازمند
– کسب اطمینان از اثربخش بودن آموزش ها و رفع مشکلات خودمراقبتی و پیگیری موارد بازتوانی و توانبخشی از طریق تماس با بیماران پرخطر
– پاسخگویی به سئوالات آموزشی بیماران از طریق در اختیار گذاشتن شماره تلفن واحد آموزش سلامت 
 

تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیک بیمارستان، آموزش به منظور ارتقاء کیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی:

- تعیین رابطین فعال با شرح وظایف مشخص جهت نظارت و ارتقاء آموزش به بیمار در هر بخش
- تعیین و اعلام نیازسنجی های انجام شده بیماران به کارگروه هر بخش و مشارکت پرسنل و پزشکان در تهیه، تایید، بازنگری و توزیع رسانه های آموزشی تهیه شده بر اساس نیازسنجی آموزشی سالانه
- ارزیابی نیازهای آموزشی هر بیمار بر اساس فرم ارزیابی اولیه و ارائه آموزش بر اساس دستورالعمل خودمراقبتی
- ارائه حداقل‌های ضروری آموزش‌های خودمراقبتی در بدو و طول بستری  به صورت چهره به چهره به بیمار/ همراه و ثبت آن در گزارش پرستاری
- استفاده از روش ها و رسانه های آموزشی مناسب برای تثبیت آموزش(روش: آموزش چهره به چهره و گروهی و رسانه مانند پمفلت، تراکت، فیلم و غیره)
- ارائه حداقل موارد آموزشی حین ترخیص به روش ترخیص ایمن یا Smart توسط کادر پرستاری و ثبت آن در دو برگ راهنمای ترخیص و تحویل رونوشت خوانای آن به بیمار
- برگزاری کارگروه های درون بخشی به صورت فصلی و انجام اقدامات اصلاحی
- نظارت مستمر سرپرستاران  بر ارائه آموزش به بیمار، اجرای دستورالعمل های خودمراقبتی، ارزیابی و توانمند سازی پرسنل
- مشارکت مستمر در اجرای برنامه های ارتقاء سلامت جامعه و کارکنان
 

مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه:

- اجرای مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش به بیمار در خصوص بیماری های سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
- تدوین دستورالعمل، برنامه عملیاتی و روش اجرایی پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه در حد امکانات و منابع
- مشارکت در برنامه های ارتقاء سلامت بیماران/همراهان/جامعه و کارکنان در روزهای مناسبتی سلامت و مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش سلامت
- تامین بودجه و اعتبارات لازم از طریق مصوبات کارگروه آموزش به بیمار
 

سیاستهای آموزش‌های خودمراقبتی بیمار:

- نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی
- تعیین شیوه‌ها و تدابیر آموزش به بیمار 
- تامین منابع مورد نیاز
- نظارت بر اجرای برنامه‌ی آموزش به بیمار
 

نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی:

- نیازسنجی گروهی (تعیین نیازهای آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) 
- نیازسنجی فردی (تعیین نیازهای فردی علاوه بر نیازهای آموزشی گروهی)
نیازهای آموزشی بیماران با توجه به نوع فعالیت تخصصی و سطوح دانش گیرندگان خدمت و مراقبت‌های مورد نیاز  در بخشهای مختلف بر اساس بیماریهای شایع هر بخش/ خدمات هر واحد، توسط کارگروه آموزش به بیمار شناسایی و الویت‌بندی شده و پس از تایید مدیر پرستاری، پیگیری تامین امکانات اجرایی شود. انواع شیوه‌ها و رسانه‌های رایج شامل چهره به چهره، استفاده از پمفلت و جزوات آموزشی، نمایش فیلم آموزشی و برگزاری کلاسهای آموزشی است.
نیازهای آموزشی به دو دسته نیازهای گروهی (آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) و نیازهای فردی تقسیم می‌شود که در ابتدای هر سال از طریق جلسات هم اندیشی سوپروایزر آموزش به بیمار، سرپرستاران، مسئولین آموزش به بیمار بخش‌ها/ واحدهای درمانی زیر نظر مدیر پرستاری استخراج و تعیین می‌شود. همچنین پرستار به طور مستقیم بر بالین بیمار، نیازهای فردی آموزشی بیمار را به طور مستقل نیازسنجی و تعیین می‌نماید.
پس از استخراج نیازهای گروهی واحدها، اولویتهای برنامه‌های آموزش خودمراقبتی و  عمومی با روش و رسانه مورد نظر به تفکیک واحدهای بستری و سرپایی(درمانگاه، پاراکلینیک و اتاق عمل ها) تعیین و ابلاغ می‌شود. 
نکته: با توجه به این که تمام برنامه های خودمراقبتی با توجه به نیازهای هنجاری بیماران توسط تیم متخصصص تدوین و به عنوان مرجع استفاده می‌شود سالیانه حداقل یک تا دو برنامه بسته به اولویت‌های آموزشی (Must to, better to know, best to know) در هر واحد تولید می‌شود.  
نکته: تیم کارشناس شامل پزشک مرتبط، سوپروایزر آموزش به بیمار، پرستار، کارشناس تغذیه و غیره می‌باشد.
هر شش ماه تکالیف هر واحد در خصوص تکمیل محتوا و رسانه تعیین شده توسط  سوپروایزر آموزش به بیمار پایش می‌شود.
 

نیازهای گروهی بیماران:

الف- نیازهای آموزشی عمومی

- نیازهای آموزشی عمومی بر اساس نوع فعالیت تخصصی واحد یا بخش، سطوح گیرندگان خدمت 
- استخراج نیازهای آموزشی بیمار با توجه به موقعیت‌ها، مشکلات و پروسیجرهای بخش یا واحد سرپایی/پاراکلینیکی و حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار و نیازسنجی از طریق جمع آوری نظرات تعدادی از بیماران واحد

ب- نیازهای آموزشی خودمراقبتی

- استخراج و الویت بندی آمار مراجعین بخشهای بستری بیمارستان فارابی به تفکیک شیوع بیماری و به تفکیک بخش و واحددرمانی، پروسیجر یا خدماتی که هر واحد دارد. جهت تدوین برنامه‌های آموزش خود مراقبتی براساس گروه‌های بیماران.
- جمع آوری نظرات کارشناسی سرپرستاران و رابطین کلیه واحدها در ارتباط با تعیین عناوین اولویت‌های آموزشی هر واحد با توجه به نیازهای هنجاری محسوس و تقاضا شده بیماران در جلسات هم اندیشی به علاوه روش و رسانه ارائه آموزش.

نیازهای آموزشی فردی:

- نیازهای آموزشی فردی (مددجو/خانواده/مراقب) با توجه به نیازهای هنجاری آنان، در بدو ورود/یا بالین آنها توسط پرستاران/کارکنان نیازسنجی می‌شوند. و نیازهای آموزشی فردی آنان توسط پرستاران در فرم ارزیابی اولیه ثبت می‌شود.
- با توجه به ویژگی‌های بیمار، بیماری یا پروسیجر و غیره تعیین روش، رسانه آموزش توسط پرستار ارائه و در فرم گزارش پرستاری ثبت می‌شود.

تعیین شیوه ها و تدابیر آموزش به بیمار:

- با توجه به ابلاغ الویتهای نیازهای عمومی و خودمراقبتی هر واحد، روش و رسانه‌ی مناسب پیشنهاد شده است. علاوه بر رسانه‌های موجود پرستار به صورت فردی بیمار را ابتدا ارزیابی اولیه کرده و براساس سطح سواد، سن، گویش روش مناسب آموزش را، انتخاب میکند که رایج‌ترین روش آموزش چهره به چهره و سپس آموزش گروهی است.  پرستاران و آموزش دهندگان براساس محتوای خودمراقبتی، آموزش‌های لازم را به بیمار ارائه می دهند. آموزش‌های حداقلهای ضروری آموزش به بیمار، بدو ورود، زمان اقامت یا بستری و هنگام ترخیص (به روش ترخیص ایمن یا SMART و ABCDT) بایستی توسط آموزش دهنده(پزشک و پرستار و ...) به روش آموزش چهره به چهره ارائه شود. مصادیق حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار به تفکیک واحدها (بخش هاهای بستری، سرپایی- درمانگاهها و پاراکلینیک و اتاق های عمل) سالیانه ابلاغ می شود. واحدها ملزم به اجرای آن هستند.

تامین منابع مورد نیاز:

منابع آموزش به بیمار به دو دسته منابع محتوایی و منابع مالی تقسیم می‌شود که منابع محتوایی توسط گروه متخصص تدوین و تولید می‌شود و منابع مالی به روش‌های ذیل تهیه می‌شود.
الف- بودجه مورد نیاز برنامه‌های عملیاتی مرتبط با آموزش با بیمار تعیین، سپس از طریق مدیریت بیمارستان تایید و تامین می‌شود. 
ب- سوپروایزر آموزش سلامت، انتشارات مورد نیاز واحدها (کتاب، فیلم، پوستر، پمفلت، موارد دیجیتال و غیره) را تعیین و درخواست می نماید.  مدیریت بیمارستان  پس از تایید و تعیین بودجه، اقدام به تامین این انتشارات می نماید.

نظارت بر اجرای آموزش به بیمار:

نظارت بر اجرای برنامه های آموزشی بیماران در چند سطح انجام می شود:
- نظارت بر مدیریت آموزش به بیمار واحدهای پرستاری، توسط سوپروایزر آموزش سلامت 
- نظارت روزانه سرپرستار (بر نحوه‌ی اجرای آموزش به بیمار و ثبت صحیح آن در پرونده) در بخش های بستری و سرپایی توسط سرپرستار
- سنجش فصلی اثربخشی آموزش به بیمار در بخشهای بستری و سرپایی، این سنجش از طریق  تکمیل دو چک لیست اثربخشی حین بستری با کد سند CH-PT-02  و  چک لیست مصاحبه تلفنی پس از ترخیص CH-PT-01 توسط رابطین آموزش به بیمار،  به دست می‌آید. 
- نظارت بر تولید محتوا، رسانه های نیازسنجی شده و نظارت بر نحوه مدیریت آموزش به بیمار با برگزاری کارگروه‌های درون بخشی
- نظارت مدیریتی در سطح تیم ارتقا سلامت از طریق برگزاری تیم ارتقاسلامت هر فصل یکبار
 
 
 
  • تاریخ انتشار : 1404/04/02 - 08:16
  • تعداد بازدید کنندگان خبر : 280
  • زمان مطالعه : 4 دقیقه

فوریت‌های چشمی

ورود اجسام خارجی به چشم در اثر انفجار و کمک های اولیه

در میان حوادث ناگوار، انفجارها می‌توانند آسیب‌های وسیع و بعضاً جبران‌ناپذیری به بار آورند. چشم‌ها، این پنجره‌های حساس روح، در برابر موج انفجار و پرتاب شدن اجسام مختلف، بی‌دفاع‌ترین اعضا هستند. ورود اجسام خارجی به چشم در اثر انفجار، یک فوریت پزشکی جدی است که نیازمند دانش کافی برای اقدامات اولیه صحیح و مراجعه فوری به مراکز درمانی تخصصی است. این مطلب، به منظور افزایش آگاهی عمومی و ارائه راهنمایی‌های کاربردی، به بررسی این موضوع حیاتی می‌پردازد.

ورود اجسام خارجی به چشم در اثر انفجار و کمک های اولیه

چرا انفجار برای چشم خطرناک است؟

برخلاف تصور رایج که تنها تکه‌های بزرگ و قابل مشاهده را خطرناک می‌دانند، اجسام بسیار ریز و نامرئی نیز در اثر انفجار می‌توانند با سرعت بالا به چشم برخورد کنند. حتی ذراتی که به ظاهر کوچک و بی‌اهمیت به نظر می‌رسند، می‌توانند با سرعت و فشار بالا به داخل کره چشم نفوذ کرده و آسیب‌های جدی مانند سوراخ شدن قرنیه، عدسی، شبکیه یا حتی آسیب به عصب بینایی را به دنبال داشته باشند. این اجسام ممکن است شامل موارد زیر باشند:

 

  • ذرات فلزی یا شیشه: ناشی از تخریب سازه‌ها، ابزارآلات یا قطعات خودرو
  • خاک، شن و ماسه: به خصوص در محیط‌های باز یا در اثر انفجار ساختمان ها
  • براده‌های چوب یا پلاستیک: ناشی از شکستن وسایل چوبی یا پلاستیکی
  • مواد شیمیایی: در صورت انفجار حاوی مواد شیمیایی یا ظروف آن‌ها
  • ذرات بیولوژیکی: در موارد خاص، مانند انفجار تجهیزات آزمایشگاهی

 

اولین لحظات پس از حادثه؛ اقدامات حیاتی و کمک‌های اولیه

اگر فردی در اثر انفجار دچار ورود جسم خارجی به چشم شد، آرامش خود را حفظ کرده و اقدامات زیر را به سرعت و دقت انجام دهید:

  • به هیچ عنوان چشم را مالش ندهید: این شایع‌ترین و خطرناک‌ترین اشتباه است. مالش چشم می‌تواند باعث فرو رفتن بیشتر جسم، آسیب به لایه‌های عمقی‌تر و حتی خراشیدگی یا پارگی چشم شود.
  • فرد را در وضعیت نیمه‌نشسته یا درازکش قرار دهید: این کار به کاهش حرکت و جلوگیری از حرکت بیشتر جسم کمک می‌کند.
  • چشم آسیب‌دیده را نپوشانید، مگر با احتیاط فراوان: در بسیاری از منابع، توصیه به پوشاندن هر دو چشم برای جلوگیری از حرکت هماهنگ آن‌ها می‌شود. اما در مورد اجسام خارجی بزرگ و فرورفته، این کار می‌تواند فشار بیشتری به چشم وارد کند. بهترین کار این است که اگر جسم بزرگ و برجسته است، دور آن یک حلقه حفاظتی (مثلاً از لیوان پلاستیکی برش‌خورده یا کاغذی که به شکل مخروط درآمده) ایجاد کنید و سپس با یک گاز استریل و باند سبک، آن را بپوشانید تا از ضربه بیشتر جلوگیری شود. اگر جسم کوچک و بدون برجستگی واضح است، می‌توانید با یک گاز استریل و بانداژ ملایم (بدون فشار) هر دو چشم را بپوشانید تا از حرکت غیرارادی جلوگیری شود.
  • از خروج جسم خودداری کنید: هرگز سعی نکنید جسم را با دست، موچین، پنس یا هر وسیله دیگری از چشم خارج کنید. این کار می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد.
  • شستشوی چشم آسیب دیده ممنوع!: در موارد ورود اجسام خارجی ناشی از انفجار، شستشوی چشم با آب، به دلیل احتمال وجود آسیب‌های عمیق و سوراخ‌شدگی، به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. شستشو می‌تواند باعث ورود آلودگی به داخل چشم و گسترش عفونت شود. (تنها استثنا، ورود مواد شیمیایی خطرناک به چشم است که در آن موارد، شستشوی فراوان و فوری با آب تمیز، قبل از مراجعه به پزشک، ضروری است).
  • فورا به نزدیک‌ترین مرکز چشم‌پزشکی مراجعه کنید: زمان در این شرایط حیاتی است. هرچه سریع‌تر فرد به بیمارستان منتقل شود، شانس نجات بینایی و جلوگیری از عوارض طولانی‌مدت بیشتر خواهد بود. اقدامات درمانی؛ ممکن است چشم آسیب دیده نیاز به جراحی داشته باشد.

 

درمان مجروحان چشمی ناشی از انفجار

پس از مراجعه به مراکز درمانی یا اورژانس چشم پزشکی، اقدامات تشخیصی و درمانی و معاینه دقیق چشم‌ برای مجروحان انجام خواهد شد. این معاینات شامل معاینه با Slit Lamp برای بررسی دقیق سطح چشم، قرنیه، اتاق قدامی، عدسی و سایر قسمت‌ها. تصویربرداری برای تشخیص دقیق محل، عمق و اندازه جسم خارجی، مانند رادیوگرافی از حدقه، سونوگرافی چشم (B-Scan) و در موارد پیچیده‌تر، سی‌تی‌اسکن (CT Scan) یا ام‌آرآی (MRI). این تصویربرداری‌ها به تیم جراحی کمک می‌کند تا برنامه‌ریزی دقیقی برای خارج کردن جسم داشته باشند.

در صورتی که جسم خارجی وارد کره چشم شده باشد، نیاز به عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی یا موضعی خواهد بود. تکنیک‌های جراحی بسته به نوع، اندازه و محل جسم متفاوت خواهد بود.

پس از خارج کردن جسم خارجی، داروهای آنتی‌بیوتیک برای جلوگیری از عفونت و داروهای ضد التهاب برای کنترل التهاب و تسکین درد تجویز خواهد شد. همچنین پس از جراحی، بیمار نیاز به پیگیری‌های منظم و مراقبت‌های ویژه خواهد داشت. به همین دلیل تقاضای ما از بیماران و خانواده های آنان این است که مراحل درمان را به دقت پیگیری کرده و صبور باشند تا بهترین نتیجه حاضل شود.

حفظ بینایی، یکی از باارزش‌ترین نعمت‌های الهی است. در مواجهه با حوادث ناگوار مانند انفجار و ورود اجسام خارجی به چشم، آگاهی و اقدام صحیح می‌تواند تفاوت مرگ و زندگی بینایی فرد را رقم بزند. در این شرایط یه نیروهای امدادی اعتماد کرده و از دخالت در کار آنان اجتناب کنید. تجمع در محل حادثه علاوه بر خطراتی که ممکن است به همراه داشته باشد می تواند روند امدادرسانی را نیز دچار اختلال کند. اگر هم نیروهای امدادی در محل حضور ندارند به یاد داشته باشید بدون تأخیر، بدون دستکاری و با مراجعه فوری به نزدیکترین بیمارستان یا اورژانس چشم پزشکی، شانس خود یا مجروح را برای حفظ بینایی افزایش دهید.

  • کد خبر : 299931
سید عباس قاضی میرسعید
تهیه کننده:

سید عباس قاضی میرسعید

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

ارسال نظر

نظر خود را وارد نمایید:

متن درون تصویر را در جعبه متن زیر وارد نمائید *
تنظیمات پس زمینه