دریافت نوبت: nobat.tums.ac.ir
ویژه خیرین و اهداکنندگان
Enter your desired term to search

آموزش سلامت بیمارستان فارابی

سوپروایزر آموزش سلامت: سمیه مشهدی فراهانی
کارشناس ارشد پرستاری
تلفن داخلی: 2430
 
سیاست های آموزش سلامت در بیمارستان فارابی، ارتقا سلامت است. ارتقا سلامت در سه حیطه ارتقا سلامت بیماران و همراهان، ارتقا سلامت کارکنان و ارتقا سلامت جامعه عمل می کند.
 
سیاستهای کلی آموزش با بیمار با محوریت دفتر پرستاری:
- مدیریت و نظارت هدفمند بر آموزش بیماران و همراهان
- تعیین  و تامین نیازهای آموزشی بیماران(نیازسنجی آموزش به بیمار، اجرا و تامین نیازهای آموزشی)
- مشارکت در پیشگیری و ارتقا سلامت در سطح جامعه

آموزش به بیمار در واحدها مدیریت و تامین منابع انسانی و مادی و نظارت و نظارت مشارکتی مثل کارگروه ها می باشد. اجرای آموزش به بیمار همانند فرآیند پرستاری شامل نیازسنجی آموزشی، تعیین الویت های آموزشی، تعیین روش و رسانه ی مناسب، اجرای آموزش، اثربخشی و ثبت مستندات است.

سیاست های کلی آموزش به بیمار با محوریت پرستاری: 
سیاستهای کلی آموزش به بیمار ، همراه و ارتقا سلامت:
- مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری
- تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیکی و آموزش به منظور ارتقاءکیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی
- مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
 
مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری:
– تعیین سوپروایزر آموزش سلامت و مسئول آموزش همگانی
- شناسایی و اولویت‌بندی سالانه نیازهای آموزشی بیماران و همراهان در سطح بیمارستان و در کلیه بخش‌ها بر اساس خدمات تخصصی، بیماریهای شایع هر واحد، احساس نیاز و سطح دانش گیرندگان خدمت و نوع مراقبت های پرستاری
– تشکیل کارگروه درون بخشی و بیمارستانی هر 3 ماه یکبار
- پیش بینی منابع مالی و تسهیلات آموزشی مورد نیاز بخش و پیشنهاد آن به کارگروه بیمارستانی
- تامین اعتبار لازم جهت تهیه رسانه ها  و وسایل آموزشی لازم توسط مدیران ارشد سازمان
– برنامه ریزی و مشارکت در تهیه محتواهای آموزشی معتبر، استاندارد و متناسب با نیازسنجی انجام شده و اولویت های خاص
– نظارت بر اجرای آموزش به بیماران در بخش های بستری و سرپایی از طریق راندهای مدیریتی 
– ارزیابی اثر بخشی آموزش های ارائه شده به بیماران هر سه ماه یک بار با استفاده از چک لیست معتبر و روش های استاندارد( بخشهای بستری و سرپایی و اورژانس)
– ارائه گزارش نتایج سنجش اثربخشی آموزش های ارائه شده به کارگروه بیمارستانی، کارگروه بخش های بستری و معاونت محترم درمان
- اجرای برنامه های اصلاحی تدوین شده در کارگروه و  بررسی مجدد اثر بخشی اقدامات اصلاحی انجام شده
– پایش و بازبینی مستمر برنامه های آموزش به بیمار در جهت ارتقاء کیفیت آموزش
– مشارکت در توانمند سازی آموزشی پرسنل در راستای پروتکل های اصول برقراری ارتباط و آموزش به بیمار با سوپروایزر آموزشی
– اولویت بندی و تدوین دستورالعمل های خودمراقبتی بیماران با مشارکت متخصصین در بخش های بالینی
– برنامه ریزی، تدوین و اجرای برنامه های پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
– آموزش همگانی بیماران در خصوص سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
– تعیین واحد و مسئول مراقبت در منزل برای انجام فعالیت های لازم طبق نظر معاونت محترم درمان برای اطمینان از اثربخشی آموزش ها و رفع اشکالات آموزشی بعد از ترخیص و معرفی خدمات بازتوانی و توانبخشی به بیماران نیازمند
– کسب اطمینان از اثربخش بودن آموزش ها و رفع مشکلات خودمراقبتی و پیگیری موارد بازتوانی و توانبخشی از طریق تماس با بیماران پرخطر
– پاسخگویی به سئوالات آموزشی بیماران از طریق در اختیار گذاشتن شماره تلفن واحد آموزش سلامت 
 
تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیک بیمارستان، آموزش به منظور ارتقاء کیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی:
- تعیین رابطین فعال با شرح وظایف مشخص جهت نظارت و ارتقاء آموزش به بیمار در هر بخش
- تعیین و اعلام نیازسنجی های انجام شده بیماران به کارگروه هر بخش و مشارکت پرسنل و پزشکان در تهیه، تایید، بازنگری و توزیع رسانه های آموزشی تهیه شده بر اساس نیازسنجی آموزشی سالانه
- ارزیابی نیازهای آموزشی هر بیمار بر اساس فرم ارزیابی اولیه و ارائه آموزش بر اساس دستورالعمل خودمراقبتی
- ارائه حداقل‌های ضروری آموزش‌های خودمراقبتی در بدو و طول بستری  به صورت چهره به چهره به بیمار/ همراه و ثبت آن در گزارش پرستاری
- استفاده از روش ها و رسانه های آموزشی مناسب برای تثبیت آموزش(روش: آموزش چهره به چهره و گروهی و رسانه مانند پمفلت، تراکت، فیلم و غیره)
- ارائه حداقل موارد آموزشی حین ترخیص به روش ترخیص ایمن یا Smart توسط کادر پرستاری و ثبت آن در دو برگ راهنمای ترخیص و تحویل رونوشت خوانای آن به بیمار
- برگزاری کارگروه های درون بخشی به صورت فصلی و انجام اقدامات اصلاحی
- نظارت مستمر سرپرستاران  بر ارائه آموزش به بیمار، اجرای دستورالعمل های خودمراقبتی، ارزیابی و توانمند سازی پرسنل
- مشارکت مستمر در اجرای برنامه های ارتقاء سلامت جامعه و کارکنان
 
مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه:
- اجرای مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش به بیمار در خصوص بیماری های سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
- تدوین دستورالعمل، برنامه عملیاتی و روش اجرایی پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه در حد امکانات و منابع
- مشارکت در برنامه های ارتقاء سلامت بیماران/همراهان/جامعه و کارکنان در روزهای مناسبتی سلامت و مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش سلامت
- تامین بودجه و اعتبارات لازم از طریق مصوبات کارگروه آموزش به بیمار
 
سیاستهای آموزش‌های خودمراقبتی بیمار:
- نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی
- تعیین شیوه‌ها و تدابیر آموزش به بیمار 
- تامین منابع مورد نیاز
- نظارت بر اجرای برنامه‌ی آموزش به بیمار
 
نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی:
- نیازسنجی گروهی (تعیین نیازهای آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) 
- نیازسنجی فردی (تعیین نیازهای فردی علاوه بر نیازهای آموزشی گروهی)
نیازهای آموزشی بیماران با توجه به نوع فعالیت تخصصی و سطوح دانش گیرندگان خدمت و مراقبت‌های مورد نیاز  در بخشهای مختلف بر اساس بیماریهای شایع هر بخش/ خدمات هر واحد، توسط کارگروه آموزش به بیمار شناسایی و الویت‌بندی شده و پس از تایید مدیر پرستاری، پیگیری تامین امکانات اجرایی شود. انواع شیوه‌ها و رسانه‌های رایج شامل چهره به چهره، استفاده از پمفلت و جزوات آموزشی، نمایش فیلم آموزشی و برگزاری کلاسهای آموزشی است.
نیازهای آموزشی به دو دسته نیازهای گروهی (آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) و نیازهای فردی تقسیم می‌شود که در ابتدای هر سال از طریق جلسات هم اندیشی سوپروایزر آموزش به بیمار، سرپرستاران، مسئولین آموزش به بیمار بخش‌ها/ واحدهای درمانی زیر نظر مدیر پرستاری استخراج و تعیین می‌شود. همچنین پرستار به طور مستقیم بر بالین بیمار، نیازهای فردی آموزشی بیمار را به طور مستقل نیازسنجی و تعیین می‌نماید.
پس از استخراج نیازهای گروهی واحدها، اولویتهای برنامه‌های آموزش خودمراقبتی و  عمومی با روش و رسانه مورد نظر به تفکیک واحدهای بستری و سرپایی(درمانگاه، پاراکلینیک و اتاق عمل ها) تعیین و ابلاغ می‌شود. 
نکته: با توجه به این که تمام برنامه های خودمراقبتی با توجه به نیازهای هنجاری بیماران توسط تیم متخصصص تدوین و به عنوان مرجع استفاده می‌شود سالیانه حداقل یک تا دو برنامه بسته به اولویت‌های آموزشی (Must to, better to know, best to know) در هر واحد تولید می‌شود.  
نکته: تیم کارشناس شامل پزشک مرتبط، سوپروایزر آموزش به بیمار، پرستار، کارشناس تغذیه و غیره می‌باشد.
هر شش ماه تکالیف هر واحد در خصوص تکمیل محتوا و رسانه تعیین شده توسط  سوپروایزر آموزش به بیمار پایش می‌شود.
 
نیازهای گروهی بیماران:
الف- نیازهای آموزشی عمومی
- نیازهای آموزشی عمومی بر اساس نوع فعالیت تخصصی واحد یا بخش، سطوح گیرندگان خدمت 
- استخراج نیازهای آموزشی بیمار با توجه به موقعیت‌ها، مشکلات و پروسیجرهای بخش یا واحد سرپایی/پاراکلینیکی و حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار و نیازسنجی از طریق جمع آوری نظرات تعدادی از بیماران واحد
ب- نیازهای آموزشی خودمراقبتی
- استخراج و الویت بندی آمار مراجعین بخشهای بستری بیمارستان فارابی به تفکیک شیوع بیماری و به تفکیک بخش و واحددرمانی، پروسیجر یا خدماتی که هر واحد دارد. جهت تدوین برنامه‌های آموزش خود مراقبتی براساس گروه‌های بیماران.
- جمع آوری نظرات کارشناسی سرپرستاران و رابطین کلیه واحدها در ارتباط با تعیین عناوین اولویت‌های آموزشی هر واحد با توجه به نیازهای هنجاری محسوس و تقاضا شده بیماران در جلسات هم اندیشی به علاوه روش و رسانه ارائه آموزش.
نیازهای آموزشی فردی:
- نیازهای آموزشی فردی (مددجو/خانواده/مراقب) با توجه به نیازهای هنجاری آنان، در بدو ورود/یا بالین آنها توسط پرستاران/کارکنان نیازسنجی می‌شوند. و نیازهای آموزشی فردی آنان توسط پرستاران در فرم ارزیابی اولیه ثبت می‌شود.
- با توجه به ویژگی‌های بیمار، بیماری یا پروسیجر و غیره تعیین روش، رسانه آموزش توسط پرستار ارائه و در فرم گزارش پرستاری ثبت می‌شود.
تعیین شیوه ها و تدابیر آموزش به بیمار:
- با توجه به ابلاغ الویتهای نیازهای عمومی و خودمراقبتی هر واحد، روش و رسانه‌ی مناسب پیشنهاد شده است. علاوه بر رسانه‌های موجود پرستار به صورت فردی بیمار را ابتدا ارزیابی اولیه کرده و براساس سطح سواد، سن، گویش روش مناسب آموزش را، انتخاب میکند که رایج‌ترین روش آموزش چهره به چهره و سپس آموزش گروهی است.  پرستاران و آموزش دهندگان براساس محتوای خودمراقبتی، آموزش‌های لازم را به بیمار ارائه می دهند. آموزش‌های حداقلهای ضروری آموزش به بیمار، بدو ورود، زمان اقامت یا بستری و هنگام ترخیص (به روش ترخیص ایمن یا SMART و ABCDT) بایستی توسط آموزش دهنده(پزشک و پرستار و ...) به روش آموزش چهره به چهره ارائه شود. مصادیق حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار به تفکیک واحدها (بخش هاهای بستری، سرپایی- درمانگاهها و پاراکلینیک و اتاق های عمل) سالیانه ابلاغ می شود. واحدها ملزم به اجرای آن هستند.
تامین منابع مورد نیاز:
منابع آموزش به بیمار به دو دسته منابع محتوایی و منابع مالی تقسیم می‌شود که منابع محتوایی توسط گروه متخصص تدوین و تولید می‌شود و منابع مالی به روش‌های ذیل تهیه می‌شود.
الف- بودجه مورد نیاز برنامه‌های عملیاتی مرتبط با آموزش با بیمار تعیین، سپس از طریق مدیریت بیمارستان تایید و تامین می‌شود. 
ب- سوپروایزر آموزش سلامت، انتشارات مورد نیاز واحدها (کتاب، فیلم، پوستر، پمفلت، موارد دیجیتال و غیره) را تعیین و درخواست می نماید.  مدیریت بیمارستان  پس از تایید و تعیین بودجه، اقدام به تامین این انتشارات می نماید.

نظارت بر اجرای آموزش به بیمار:
نظارت بر اجرای برنامه های آموزشی بیماران در چند سطح انجام می شود:
- نظارت بر مدیریت آموزش به بیمار واحدهای پرستاری، توسط سوپروایزر آموزش سلامت 
- نظارت روزانه سرپرستار (بر نحوه‌ی اجرای آموزش به بیمار و ثبت صحیح آن در پرونده) در بخش های بستری و سرپایی توسط سرپرستار
- سنجش فصلی اثربخشی آموزش به بیمار در بخشهای بستری و سرپایی، این سنجش از طریق  تکمیل دو چک لیست اثربخشی حین بستری با کد سند CH-PT-02  و  چک لیست مصاحبه تلفنی پس از ترخیص CH-PT-01 توسط رابطین آموزش به بیمار،  به دست می‌آید. 
- نظارت بر تولید محتوا، رسانه های نیازسنجی شده و نظارت بر نحوه مدیریت آموزش به بیمار با برگزاری کارگروه‌های درون بخشی
- نظارت مدیریتی در سطح تیم ارتقا سلامت از طریق برگزاری تیم ارتقاسلامت هر فصل یکبار
 
 
 
  • تاریخ انتشار : 1400/12/25 - 15:44
  • تعداد بازدید کنندگان خبر : 803
  • زمان مطالعه : 6 دقیقه

آموزش بهترین راه برای پیشگیری از مسمومیت با الکل

وبینار مراقبت های پرستاری در مسمومیت با الکل متانول در بیمارستان فارابی برگزار شد

روابط عمومی بیمارستان فارابی به بهانه برگزاری وبینار مراقبت های پرستاری در مسمومیت با الکل متانول در این مرکز گفت و گویی را با سوپروایزر پژوهشی این بیمارستان انجام داد. در این گفت و گو علائم مسمومیت با الکل به ویژه متانول و راه های پیشگیری از آن مطرح و بر تاثیر آموزش در پیشگیری از مصرف مشروبات الکلی تاکید شد.

وبینار مراقبت های پرستاری در مسمومیت با الکل متانول در بیمارستان فارابی برگزار شد
به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران بیمارستان فارابی، به همت دفتر پرستاری این بیمارستان وبیناری با عنوان «مراقبت های پرستاری در مسمومیت با الکل متانول» دوشنبه 23 اسفند 1400 در این مرکز برگزار کرد
ابوالقاسم پوریانی، کارشناس ارشد پرستاری و سوپروایزر پژوهشی بیمارستان فارابی درباره برگزاری این وبینار به خبرنگار روابط عمومی این مرکز گفت: در این وبینار موضوعات مهمی درباره کلیات و نحوه برخورد با بیمار مسموم با متانول و گرفتن شرح حال دقیق  و کامل به منظور تشخیص سریع و صحیح که معیار اولیه برای شروع درمان محسوب می شود بحث شد. همچنین  در ارتباط با روش های تشخیصی کلینیکی و پاراکلینیکی و همچنین روش های تشخیص افتراقی انواع الکل های ایجاد کننده مسمومیت، راه های درمانی نوین برای این گونه بیمارانی که دچار عوارض چشمی شدند، مطالبی ارزشمند و مفید ارائه شد. در آخرین قسمت این برنامه علمی نیز اقدامات پرستاری و آموزش خودمراقبتی در برخورد با بیماران مبتلا به متانول توکسیسیتی بحث و تبادل نظر شد. در این وبینار دکتر محمدرضا مهرابی بهار، عضو هیئت علمی گروه چشم پزشکی بیمارستان فارابی به عنوان دبیر علمی، فریده آژیر مدیر پرستاری  و تعدادی از پرستاران به عنوان سخنرانان حضور داشتند.
وی با اشاره به اهمیت پرداختن به موضوع سو مصرف متانول به ویژه در زمان همه گیری کرونا اظهار داشت: یکی از موارد مهمی که در زمان پاندمی کرونا در جامعه رواج پیدا کرد و به صورت یک باور غلط و اشتباه شکل گرفت، مصرف مشروبات الکلی با پایه الکل بود که سبب شد تعدادی از هموطنان ما در مناطق مختلف کشور جان خود را از دست بدهند.  با توجه به عوارض این ماده تلاش کردیم تا در این وبینار سطح اطلاعات  کادر درمان را بالا ببریم.
پوریانی در ادامه با معرفی انواع الکل تصریح کرد: الکل انواع مختلفی دارد که خطرناک ترین آن الکل متیلیک است. همان طوی که می دانید متانول یا الکل چوب یا به عبارتی دیگر الکل متیلیک یا صنعتی یکی از انواع الکل موجود در بازار است که در شکل خالص خود مایعی بی رنگ و بی بو است و از آن در صنایع مختلفی از جمله رنگ سازی، لاک سازی، شیشه پاک کن ها، چاپ و تکثیر و رنگ بر(حلال) کاربرد دارد. متاسفانه به دلیل ارزان بودن و در دسترس بودن به عنوان ماده ای تقلبی به مشروبات الکلی برای سودآوری اضافه می شود. در کشور ما نیزدر بسیاری از فروشگاه ها و مغازه های معمولی به عنوان الکل صنعتی به فروش می رسد. گاهی اوقات نیز در چرخه فرآیند تولید الکل خوراکی دست ساز ممکن است مقادیری متانول ایجاد گردد. مصرف مقادیر بسیار کم متانول نیز می تواند باعث عوارض شدید و جبران ناپذیری گردد به طوریکه مصرف حدود ۲ سی سی از متانول با خلوص ۱۰۰ درصد در یک بچه ۱۰ کیلویی و یا ۱۰ سی سی در یک فرد بالغ ۶۵ کیلویی می تواند منجر به مسمومیت شود. مسمومیت حاد با متانول در کشور ما ممکن است بدنبال مصرف خوراکی اشتباهی و یا عمدی این ماده یا مصرف مشروبات الکلی دست ساز که حاوی مقادیری متانول هستند رخ دهد.
سوپروایزر پژوهشی بیمارستان فارابی مسمومیت با متانول را یک اورژانس پزشکی برشمرد و افزود:  لازم است بیماران مسموم هرچه سریعتر به مراکز درمانی و اورژانس های مسمومیت مراجعه نمایند. علائم این گونه مسمومیت معمولا با تاخیر و در طی ۱۲ الی ۲۴ ساعت پس از مصرف با توجه به مقدار مصرف و درجه خلوص متانول ظاهر می گردد . علائم مسمومیت با متانول شامل علائم گوارشی مانند تهوع، استفراغ، درد شکمی و علائم عصبی شامل سردرد، سرگیجه، اختلال هوشیاری ، تشنج و کما است.  همچنین علائم چشمی از جمله گشاد شدن مردمک های چشم ، تاری دید، التهاب عصب چشم و شبکیه و کوری دائمی و سایر علائم از جمله اختلال در اسیدیته خون (اسیدوز متابولیک) و آسیب شدید کلیه ها از دیگر علائم و عوارض مصرف متانول است. اختلال دیگری که در مسمومیت با الکل مهم است درگیری سیستم اعصاب مرکزی است از جمله نارسایی  های اعمال هوشیاری (کاهش سطح هوشیتاری LOC) حرکتی و بی ثباتی هیجانی، کاهش ادراک حسی و سر انجام از دست دادن حافظه و فراموشی و اختلال در بینایی در بیشتر افراد معتاد به الکل دیده می شود.
پوریانی به مطالعات انجام شده در زمینه مصرف و مسمویت ناشی از متانول اشاره کرد و گفت: مطالعات متعددی در رابطه با مسمومیت با الکل و اثرات آن در بدن انسان و تاثیر در جنبه های روانی و اجتماعی و خانوادگی انجام شده است و در اکثر آنها تاکید بر این است که باید آگاهی و دانش افراد جامعه را باید بالا برد تا از عوارض این چنینی جلوگیری شود یکی از این مطالعات که توسط شاهین شادنیا  فلوشیب سم شناسی بالینی و مسمومیت ها و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی  انجام شده در سی و سومین کنگره سالیانه انجمن علمی روان پزشکان ایران بیان شد. طبق این مقاله با هر بار اپیدمی ناشی از مسمومیت با الکل در ایران 35 در صد از کسانی که دچار مسمومیت شده اند فوت می کنند، 48 در صد از مصرف کنندگان نیز کور می شوند. در قسمتی دیگری از مقاله بیان شده که مصرف الکل در کشورهای پیشرفته از علل شایع تصادفات است . 
وی در بخش دیگری از صحبت های خود به نحوه جذب الکل در خون و مشکلاتی که در بدن ایجاد می شود پرداخت و عنوان کرد: سرعت جذب الکل از طریق دستگاه گوارش بسیار بالاست و در عرض 30 الی 60 دقیقه غلظت سرمی آن به حداکثر می رسد. اثرات توکسیک حاد آن نیز عمدتا در سه ارگان مهم بدن یعنی دستگاه عصبی ، کلیه و چشم می باشد. مصرف مزمن نوشابه های الکلی سبب سیروز کبدی ، پانکراتیت و اختلالات کیسه صفرا، ناراحتی های گوارشی، زخم معده و اثنی عشر ، گاستریت و برخی سرطان ها در دستگاه گوارش می گردد. لذا برای جلوگیری از عوارض خطرناک بهتر است پیشگیری را که راحت تر و کم هزینه تر است بر درمان مقدم بداریم.  پس با توجه به توصیه های دین مبین اسلام مبنی بر حرام بودن مصرف الکل از استعمال هرگونه مشروبات الکلی بویژه مشروبات الکلی دست ساز جدا پرهیز نمایی.  لازم به ذکر است برخی از مشروبات الکلی به ظاهر استاندارد و اصل موجود در بازار نیز تقلبی است. لذا مصرف اینگونه مشروبات الکلی نیز خالی از خطر نیست. همچنین باید از مصرف بیش از حد و طولانی عرقیات گیاهی پرهیز کرد زیرا  ممکن است حاوی مقادیری متانول باشند. در صورتی که فردی به هر دلیل اقدام به مصرف مشروبات الکلی نماید و علائم شرب خمر در او ایجاد نشد و یا علائم مسمومیت ذکر شده در بالا نمایان شود لازم است بدون فوت وقت به اورژانس های بیمارستانی یا اورژانس مسمومیت جهت اقدامات درمانی تخصصی مراجعه نماید.
پوریانی مراجعه سریع به اورژانس در هنگام بروز مسمومیت با متانول را بسیار با اهمیت دانست و در پیایان اظهار داشت: در صورت مراجعه تاخیری با توجه به شدت بالای مسمومیت با متانول ممکن است با عوارض جبران ناپذیری از جمله نارسایی حاد کلیه، کبد ، کوری دائم و حتی مرگ همراه باشد. همیشه نظام سلامت و کادر درمان باید در اولین گام یعنی پیشگیری قدم بردارند و از طریق آموش های لازم بتواند از ایجاد مسمومیت جلوگیری کند تا فرد دچار عوارض مغزی، قلبی، ریوی، چشمی و کلیوی نشود و بار بیماری را در نظام سلامت زیاد نکند. همچنین از تحمیل هزینه اضافی برای خانواده و جامعه پیشگیری شده و در نهایت می توان گفت پیشگیری بهتر از درمان است.
  • گروه خبری : آموزش پرستاری,آموزش کارکنان,آموزش بیماران
  • کد خبر : 230800
سید عباس  قاضی میرسعید
Author:

سید عباس قاضی میرسعید

0 Comments for this article

comment

Post your comment:

متن درون تصویر را در جعبه متن زیر وارد نمائید *
Theme settings