بیمارستان فارابی

مراسم یادبود و تشییع پروفسور هرمز شمس، استاد پیشکسوت گروه بیماری های چشم دانشگاه علوم پزشکی تهران و بیمارستان فارابی با حضور رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، اساتید، مسئولان و کارکنان بیمارستان فارابی در این مرکز برگزار شد. پروفسور هرمز شمس جمعه 24 مرداد 1404 پس از تحمل یک دوره بیماری در 87 سالگی درگذشت و در آرامستان بهشت سکینه (س) کرج به خاک سپرده شد.

مریم صباغی، مدیر پرستاری بیمارستان فارابی در پیامی به نمایندگی از گروه پرستاری این بیمارستان، درگذشت پروفسور هرمز شمس را به اساتید، چشم پزشکان و کارکنان این مرکز تسلیت گفت.

علیرضا طاهری زاده، مدیر بیمارستان فارابی در پیامی درگذشت پروفسور هرمز شمس، عضو پیشکسوت گروه چشم پزشکی این بیمارستان را به جامعه چشم پزشکی کشور و اساتید و کارکنان بیمارستان تسلیت گفت.

دکتر مهدی خداپرست زواره، مدیر گروه بیماری‌های چشم دانشگاه علوم پزشکی تهران، در پیامی درگذشت پروفسور هرمز شمس، استاد پیشکسوت و معلم اخلاق را تسلیت گفت.

دکتر قاسم فخرایی، رئیس بیمارستان فارابی در پیامی درگذشت پروفسور هرمز شمس، استاد پیشکسوت گروه بیماری های چشم دانشگاه علوم پزشکی تهران و بیمارستان فارابی را تسلیت گفت.

جامعه چشم‌پزشکی کشور در سوگ درگذشت پروفسور هرمز شمس، استاد پیشکسوت چشم‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران و فرزند خلف پروفسور محمدقلی شمس، بنیانگذار بیمارستان فارابی، نشست. او که پس از سال‌ها خدمت ارزنده به جامعه علمی و درمانی ایران در سن ۸۷ سالگی درگذشت، همواره بر اخلاق حرفه‌ای و ساده‌زیستی تأکید داشت و زندگی خود را وقف خدمت به بیماران، آموزش دانشجویان و ارتقای چشم‌پزشکی ایران کرد.

به مناسبت روز ملی تشکل‌ها و مشارکت‌های اجتماعی، زهرا مددی، مسئول واحد مددکاری بیمارستان فارابی، یکی از خاطرات خود در قالب داستانی کوتاه از جوانی کم‌برخوردار را روایت می‌کند که با مشکل بینایی و انبوهی از ناامیدی روبه‌رو بود. این روایت، که گوشه‌ای از خدمات بی‌منت خیرین سلامت در بیمارستان فارابی است، نشان می‌دهد چگونه تأمین هزینه‌های درمان برای یک جوان، نه‌تنها دید او را بازگرداند، بلکه مسیر زندگی‌اش را تغییر داد و امید را به او هدیه کرد. این داستان تأکیدی است بر نقش حیاتی خیرین در نظام سلامت و حمایت آنان از بیماران نیازمند و خانواده های آنان.

در روزهای جنگ تحمیلی 12 روزه، بیمارستان فارابی مانند بسیاری از مراکز درمانی، میزبان مجروحانی بود که از تجاوزهای دشمن آسیب دیده بودند. فاطمه گلی، پرستار واحد آموزش و پیگیری بیمار این بیمارستان، با مرور خاطرات آن دوران، از چالش‌های عاطفی و حرفه‌ای خود در هنگام صحبت با مجروحان، از جمله نظامیان و غیرنظامیان، سخن می‌گوید. او تأکید دارد که تبعات این مجروحیت‌ها گاهی فراتر از آسیب‌های جسمی بوده و مشکلات روحی و روانی تلخی را برای بیماران به همراه داشته است.

یافتن بهترین راه برای اصلاح بینایی، تصمیمی شخصی است که با توجه به سبک زندگی، شرایط چشم و نظر چشم‌پزشک گرفته می‌شود. با اینکه عینک، لنز تماسی و جراحی‌های رفرکتیو هر یک مزایای متفاوتی دارند، اما در نهایت این چشم‌پزشک است که با بررسی دقیق سلامت چشم، سن و پایداری عیب انکساری، بهترین روش را به بیمار پیشنهاد می‌دهد تا او بتواند با کمترین عوارض و در سریع‌ترین زمان ممکن به دید مطلوب دست یابد.

تقدیر مدیر بیمارستان فارابی از کیخسرو مالمیر، نیروی خدمات باسابقه، بهانه‌ای شد تا نگاهی عمیق‌تر به تلاش‌های بی‌منت و زحمات شبانه‌روزی کارکنان خدمات در این مرکز درمانی داشته باشیم. وی که نزدیک به سه دهه از عمر خود را وقف فعالیت های خدماتی در این بیمارستان کرده، کار خود را یک وظیفه مقدس می‌داند و داستان امانتداری، وظیفه‌شناسی و وجدان کاری او، نمادی از فداکاری‌های خاموش این نیروهای پرتلاش در بیمارستان فارابی و دانشگاه علوم پزشکی تهران است.