به گزارش روابط عمومی بیمارستان فارابی دانشگاه علوم پزشکی تهران، فاطمه پسندیده نیا، روانشناس و مسئول سلامت روان بیمارستان فارابی به مناسبت روز جهانی مبارزه با ایدز (اول دسامبر) در یادداشتی به مشکلات و شوک ناشی از ابتلا به HIV در افراد مبتلا پرداخته است. به نظر وی، زندگی با HIV فقط یک مسأله پزشکی نیست؛ یک تجربه انسانی است. بسیاری از افرادی که با HIV زندگی می‌کنند، قبل از آنکه با اثرات جسمی بیماری روبه‌رو شوند، با ترس، قضاوت، انگ اجتماعی و تنهایی مواجه می‌شوند. همین فشارهای روانی گاهی از خود بیماری سخت‌تر است.

HIV به‌خودیِ خود هویت انسان را تغییر نمی‌دهد ، اما جامعه گاهی با برچسب‌ها و قضاوت‌ها، به فرد حس متفاوت بودن می‌دهد. این انگ می‌تواند باعث اضطراب، افسردگی، شرم، کاهش عزت نفس و احساس طردشدگی شود. آنچه اهمیت دارد این است که فرد مبتلا نیازمند حمایت، آگاهی و رابطه‌ای امن است؛ نه ترس و دوری.

از نگاه روان‌شناختی، پذیرش تشخیص HIV یک فرایند است؛ شوک، انکار، خشم، غم، و در نهایت پذیرش و سازگاری. در این مسیر، مجموعه ای از حمایت های حرفه ای و انسانی لازم است تا به فرد کمک شود تا :

• دوباره احساس کنترل و امنیت در زندگی پیدا کند
• با باورهای اشتباه و ترس‌های بزرگ‌نمایی‌شده روبه‌رو شود
• مهارت‌های مقابله‌ای سالم یاد بگیرد
• روابط حمایتی امن بسازد
• و هویت خود را فراتر از یک بیماری بازسازی کند.

امروزه HIV یک بیماری قابل کنترل است، اما چیزی که زندگی فرد را واقعاً تغییر می‌دهد، نگاه خودش و اطرافیانش است. داشتن یک شبکه حمایتی امن، همراه با درمان پزشکی، می‌تواند کیفیت زندگی را به شکل چشمگیری بالا ببرد. در نهایت، هر فرد مبتلا به HIV پیش از هر چیز یک انسان است؛ انسانی که حق دارد محترم، سالم، دوست‌داشته‌شده و پذیرفته‌شده باشد.