رینگ داخل قرنیه «نوعی ایمپلنت کاشتنی داخل قرنیه» برای اصلاح عیب انکساری و به طور مشخص برای نزدیک بینی کم کاربرد دارد اما به دلیل هزینه بالاتر نسبت به لیزر یا لیزیک کاربرد کمتری پیدا کرده است. شاید بتوان گفت مهم ترین کاربرد فعلی رینگ داخل قرنیه برای بیماران دچار قوز قرنیه یا کراتوکونوس خفیف و متوسط می باشد که قرنیه شفافی داشته و ضخامت قرنیه برای انجام این عمل کافی باشد. در بیماران دچار کراتوکونوس، قرنیه دارای استحکام طبیعی نیست بنابراین استفاده از لیزر یا لیزیک روی اصلاح عیوب انکساری در این بیماران ممنوع است اما رینگ های قرنیه ای می توانند باعث بهبود دید بدون عینک و با عینک در این بیماران شده و از شدت بیماری می کاهد.

 

کارگذاری رینگ داخل قرنیه به صورت سرپایی و با استفاده از قطره های بی حسی موضعی در طی دو مرحله صورت می پذیرد. در مرحله اول با استفاده از وسایل مربوطه ابتدا یک برش شعاعی در محیط قرنیه ایجاد و از طریق آن دو تونل در ضخامت قرنیه به صورت مدور و هم مرکز با قرنیه ایجاد می شود و در مرحله دوم، سگمان های حلقوی به ضخامت محاسبه شده در این تونل ها قرار می گیرند. بعد از خاتمه عمل، قطره های چشمی به مدت یک تا چند هفته تجویز می شود. در چند روز بعد از عمل، چشم به نور حساس است و بهتر است از عینک های آفتابی استفاده شود. محدودیت های بعد از عمل تنها در مورد تماس و مالش قرنیه و فعالیت های بدنی شدید در 4 تا 6 هفته اول بعد از عمل لحاظ می شود.

باید اشاره کنیم این رینگ ها از جنس پلاستیک مخصوص با عنوان PMMA  می باشد و با قرنیه سازگار است. جالب اینکه ماده مذکور در 50 سال گذشته برای ساخت لنزهای داخل چشمی مورد استفاده بوده و کاملاً با بافت چشم سازگار است بنابراین باعث ایجاد التهاب نمی شود. در فرایند کارگذاری رینگ داخل قرنیه، معمولاً 2 رینگ در دو طرف قرنیه کار گذاشته می شود. هر رینگ قوسی 150 درجه می باشد و پهنای آن 8/0 میلی متر است. میزان اصلاح عیب انکساری بیمار نیز به ضخامت آن بستگی دارد که از 25/0 تا 45/0 میلی متر تفاوت دارد. این روش برای بیماران نزدیک بینی که آستیگماتیسم بیش از یک دیوپتر دارند مناسب نیست. اما در بیمارانی که دچار قوز قرنیه هستند و معمولاً هم دچار آستیگماتیسم می باشند موثر است.

 

- دقت بالا در اصلاح نزدیک بینی که حداقل برابر با عمل لیزیک است. در مطالعه FDA «سازمان غذا و دارو آمریکا» دید بهتر از 20/16 در 55% بیماران بعد از 2 سال، دید بهتر از 20/20 در 75% بیماران، دید بهتر از 20/25 در 91% بیماران و دید بهتر از 20/40 در 95% بیماران مشاهده شده است.

- عدم ایجاد تغییرات بافتی در قسمت مرکزی قرنیه و حفظ حالت طبیعی قرنیه.

- قابلیت برگشت پذیری به وضعیت قبل از عمل در صورت برداشتن حلقه های داخل قرنیه.

نکته: در روش رینگ داخل قرنیه نیازی به سیستم های پیچیده میکروکراتوم و لیزر که برای عمل لیزیک به کار می رود نیست و از این نظر در کشورهای در حال توسعه جایگاه خاصی دارد.

توجه: نتایج عمل در بیماران قوز قرنیه متفاوت از بیماران نزدیک بینی است. قرار دادن رینگ به طور متوسط باعث بهبود دو خط دید در 50% بیماران می شود اگر چه ممکن است بعضی بیماران بهبودی چشم گیرتری داشته باشند. در واقع در بیماران قوز قرنیه این عمل باعث می شود بیماری که قبل از عمل با عینک دید خوبی نداشته است پس از قرار دادن رینگ به دلیل کاهش نامنظمی های قرنیه با عینک جدید دید بهتری نسبت به قبل از عمل پیدا کند.

 

تنها مشکل فعلی در عمل رینگ داخل قرنیه طیف محدود بیمارانی است که کاندید این عمل می باشند. به عبارت دیگر بیمارانی که دچار نزدیک بینی در حد 1- تا 5/4- دیوپتر «به شرط داشتن آستیگماتیسم کمتر از 1 دیوپتر» می توانند با این روش تحت درمان قرار بگیرند.

 

- اصلاح عیوب انکساری باقی مانده بعد از عمل لیزیک

- کراتوکونوس (قوز قرنیه)