به گزارش روابط عمومی بیمارستان فارابی دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ همکاری بین‌بخشی به معنای تعامل و هماهنگی مؤثر میان بخش‌ها، واحدها یا تخصص‌های مختلف یک سازمان است تا هدف مشترکی محقق شود. در بیمارستان، این یعنی پزشکان، پرستاران و سایر اعضای تیم درمانی با هم ارتباط برقرار می‌کنند، اطلاعات را به‌موقع به اشتراک می‌گذارند و اقدامات خود را هماهنگ می‌کنند تا مراقبت از بیماران به بهترین شکل انجام شود.

همکاری بین‌بخشی در هنگام‌بحران ها همان حلقه‌ی اتصال میان تخصص‌ها است. همکاری‌ که موجب می‌شود تصمیم‌ها دقیق‌تر، واکنش‌ها سریع‌تر و فضای روانی تیم‌ها آرام‌تر شود. وقتی میان همکاران و بخش‌های مختلف بیمارستان، جریان ارتباط و اعتماد برقرار باشد، مغز کارکنان احساس امنیت بیشتری می‌کند، سطح استرس کاهش می‌یابد و تصمیم‌گیری در مواجهه با موقعیت‌های حساس مؤثرتر می‌شود. در واقع، همکاری بین‌بخشی در بحران‌ها نه فقط یک ابزار مدیریتی، بلکه عامل مهمی برای تقویت سلامت روان تیم درمانی است.

راه‌هایی برای تقویت تعامل بین‌بخشی

جلسات هماهنگی منظم

برگزاری کمیته‌های ماهانه بین بخش‌ها برای تبادل اطلاعات، رفع ابهام‌ها و هماهنگی اقدامات، که جریان ارتباط را تقویت کرده و از سوءتفاهم‌ها جلوگیری می‌کند.

شفافیت و اطلاع‌رسانی

به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات به‌موقع و دقیق درباره وضعیت بیماران و برنامه‌های درمانی تا از سردرگمی و استرس جلوگیری شود.

تقویت اعتماد متقابل

ایجاد فضایی که اعضای تیم بتوانند دغدغه‌ها و اشتباهات خود را بدون ترس از قضاوت بیان کنند.

آموزش مهارت‌های ارتباطی و همدلی

برگزاری کارگاه‌های کوتاه برای بهبود مهارت‌های شنیدن فعال، بازخورد سازنده و مدیریت تعارض

حمایت روانی تیمی

فراهم کردن فرصت‌هایی برای گفتگو و تخلیه هیجانات منفی، مانند جلسات کوتاه روانشناسی یا پشتیبانی همکار به همکار

تعریف نقش‌ها و مسئولیت‌ها

روشن کردن وظایف هر بخش و هر فرد برای جلوگیری از تداخل یا ابهام در کارها

قدردانی و انگیزه‌بخشی

تشویق رفتارهای همکاری و قدردانی از تلاش‌ها، که حس تعلق و انگیزه تیمی را افزایش می‌دهد.