دریافت نوبت
متن مورد نظر خود را جستجو کنید

آموزش سلامت بیمارستان فارابی

سوپروایزر آموزش سلامت: سمیه مشهدی فراهانی
کارشناس پرستاری

تلفن داخلی: 2430
 
سیاست های آموزش سلامت در بیمارستان فارابی، ارتقا سلامت است. ارتقا سلامت در سه حیطه ارتقا سلامت بیماران و همراهان، ارتقا سلامت کارکنان و ارتقا سلامت جامعه عمل می کند.
 

سیاستهای کلی آموزش با بیمار با محوریت دفتر پرستاری:

- مدیریت و نظارت هدفمند بر آموزش بیماران و همراهان
- تعیین  و تامین نیازهای آموزشی بیماران(نیازسنجی آموزش به بیمار، اجرا و تامین نیازهای آموزشی)
- مشارکت در پیشگیری و ارتقا سلامت در سطح جامعه

آموزش به بیمار در واحدها مدیریت و تامین منابع انسانی و مادی و نظارت و نظارت مشارکتی مثل کارگروه ها می باشد. اجرای آموزش به بیمار همانند فرآیند پرستاری شامل نیازسنجی آموزشی، تعیین الویت های آموزشی، تعیین روش و رسانه ی مناسب، اجرای آموزش، اثربخشی و ثبت مستندات است.

سیاست های کلی آموزش به بیمار با محوریت پرستاری: 

سیاستهای کلی آموزش به بیمار ، همراه و ارتقا سلامت:

- مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری
- تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیکی و آموزش به منظور ارتقاءکیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی
- مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
 

مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری:

– تعیین سوپروایزر آموزش سلامت و مسئول آموزش همگانی
- شناسایی و اولویت‌بندی سالانه نیازهای آموزشی بیماران و همراهان در سطح بیمارستان و در کلیه بخش‌ها بر اساس خدمات تخصصی، بیماریهای شایع هر واحد، احساس نیاز و سطح دانش گیرندگان خدمت و نوع مراقبت های پرستاری
– تشکیل کارگروه درون بخشی و بیمارستانی هر 3 ماه یکبار
- پیش بینی منابع مالی و تسهیلات آموزشی مورد نیاز بخش و پیشنهاد آن به کارگروه بیمارستانی
- تامین اعتبار لازم جهت تهیه رسانه ها  و وسایل آموزشی لازم توسط مدیران ارشد سازمان
– برنامه ریزی و مشارکت در تهیه محتواهای آموزشی معتبر، استاندارد و متناسب با نیازسنجی انجام شده و اولویت های خاص
– نظارت بر اجرای آموزش به بیماران در بخش های بستری و سرپایی از طریق راندهای مدیریتی 
– ارزیابی اثر بخشی آموزش های ارائه شده به بیماران هر سه ماه یک بار با استفاده از چک لیست معتبر و روش های استاندارد( بخشهای بستری و سرپایی و اورژانس)
– ارائه گزارش نتایج سنجش اثربخشی آموزش های ارائه شده به کارگروه بیمارستانی، کارگروه بخش های بستری و معاونت محترم درمان
- اجرای برنامه های اصلاحی تدوین شده در کارگروه و  بررسی مجدد اثر بخشی اقدامات اصلاحی انجام شده
– پایش و بازبینی مستمر برنامه های آموزش به بیمار در جهت ارتقاء کیفیت آموزش
– مشارکت در توانمند سازی آموزشی پرسنل در راستای پروتکل های اصول برقراری ارتباط و آموزش به بیمار با سوپروایزر آموزشی
– اولویت بندی و تدوین دستورالعمل های خودمراقبتی بیماران با مشارکت متخصصین در بخش های بالینی
– برنامه ریزی، تدوین و اجرای برنامه های پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
– آموزش همگانی بیماران در خصوص سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
– تعیین واحد و مسئول مراقبت در منزل برای انجام فعالیت های لازم طبق نظر معاونت محترم درمان برای اطمینان از اثربخشی آموزش ها و رفع اشکالات آموزشی بعد از ترخیص و معرفی خدمات بازتوانی و توانبخشی به بیماران نیازمند
– کسب اطمینان از اثربخش بودن آموزش ها و رفع مشکلات خودمراقبتی و پیگیری موارد بازتوانی و توانبخشی از طریق تماس با بیماران پرخطر
– پاسخگویی به سئوالات آموزشی بیماران از طریق در اختیار گذاشتن شماره تلفن واحد آموزش سلامت 
 

تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیک بیمارستان، آموزش به منظور ارتقاء کیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی:

- تعیین رابطین فعال با شرح وظایف مشخص جهت نظارت و ارتقاء آموزش به بیمار در هر بخش
- تعیین و اعلام نیازسنجی های انجام شده بیماران به کارگروه هر بخش و مشارکت پرسنل و پزشکان در تهیه، تایید، بازنگری و توزیع رسانه های آموزشی تهیه شده بر اساس نیازسنجی آموزشی سالانه
- ارزیابی نیازهای آموزشی هر بیمار بر اساس فرم ارزیابی اولیه و ارائه آموزش بر اساس دستورالعمل خودمراقبتی
- ارائه حداقل‌های ضروری آموزش‌های خودمراقبتی در بدو و طول بستری  به صورت چهره به چهره به بیمار/ همراه و ثبت آن در گزارش پرستاری
- استفاده از روش ها و رسانه های آموزشی مناسب برای تثبیت آموزش(روش: آموزش چهره به چهره و گروهی و رسانه مانند پمفلت، تراکت، فیلم و غیره)
- ارائه حداقل موارد آموزشی حین ترخیص به روش ترخیص ایمن یا Smart توسط کادر پرستاری و ثبت آن در دو برگ راهنمای ترخیص و تحویل رونوشت خوانای آن به بیمار
- برگزاری کارگروه های درون بخشی به صورت فصلی و انجام اقدامات اصلاحی
- نظارت مستمر سرپرستاران  بر ارائه آموزش به بیمار، اجرای دستورالعمل های خودمراقبتی، ارزیابی و توانمند سازی پرسنل
- مشارکت مستمر در اجرای برنامه های ارتقاء سلامت جامعه و کارکنان
 

مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه:

- اجرای مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش به بیمار در خصوص بیماری های سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
- تدوین دستورالعمل، برنامه عملیاتی و روش اجرایی پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه در حد امکانات و منابع
- مشارکت در برنامه های ارتقاء سلامت بیماران/همراهان/جامعه و کارکنان در روزهای مناسبتی سلامت و مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش سلامت
- تامین بودجه و اعتبارات لازم از طریق مصوبات کارگروه آموزش به بیمار
 

سیاستهای آموزش‌های خودمراقبتی بیمار:

- نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی
- تعیین شیوه‌ها و تدابیر آموزش به بیمار 
- تامین منابع مورد نیاز
- نظارت بر اجرای برنامه‌ی آموزش به بیمار
 

نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی:

- نیازسنجی گروهی (تعیین نیازهای آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) 
- نیازسنجی فردی (تعیین نیازهای فردی علاوه بر نیازهای آموزشی گروهی)
نیازهای آموزشی بیماران با توجه به نوع فعالیت تخصصی و سطوح دانش گیرندگان خدمت و مراقبت‌های مورد نیاز  در بخشهای مختلف بر اساس بیماریهای شایع هر بخش/ خدمات هر واحد، توسط کارگروه آموزش به بیمار شناسایی و الویت‌بندی شده و پس از تایید مدیر پرستاری، پیگیری تامین امکانات اجرایی شود. انواع شیوه‌ها و رسانه‌های رایج شامل چهره به چهره، استفاده از پمفلت و جزوات آموزشی، نمایش فیلم آموزشی و برگزاری کلاسهای آموزشی است.
نیازهای آموزشی به دو دسته نیازهای گروهی (آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) و نیازهای فردی تقسیم می‌شود که در ابتدای هر سال از طریق جلسات هم اندیشی سوپروایزر آموزش به بیمار، سرپرستاران، مسئولین آموزش به بیمار بخش‌ها/ واحدهای درمانی زیر نظر مدیر پرستاری استخراج و تعیین می‌شود. همچنین پرستار به طور مستقیم بر بالین بیمار، نیازهای فردی آموزشی بیمار را به طور مستقل نیازسنجی و تعیین می‌نماید.
پس از استخراج نیازهای گروهی واحدها، اولویتهای برنامه‌های آموزش خودمراقبتی و  عمومی با روش و رسانه مورد نظر به تفکیک واحدهای بستری و سرپایی(درمانگاه، پاراکلینیک و اتاق عمل ها) تعیین و ابلاغ می‌شود. 
نکته: با توجه به این که تمام برنامه های خودمراقبتی با توجه به نیازهای هنجاری بیماران توسط تیم متخصصص تدوین و به عنوان مرجع استفاده می‌شود سالیانه حداقل یک تا دو برنامه بسته به اولویت‌های آموزشی (Must to, better to know, best to know) در هر واحد تولید می‌شود.  
نکته: تیم کارشناس شامل پزشک مرتبط، سوپروایزر آموزش به بیمار، پرستار، کارشناس تغذیه و غیره می‌باشد.
هر شش ماه تکالیف هر واحد در خصوص تکمیل محتوا و رسانه تعیین شده توسط  سوپروایزر آموزش به بیمار پایش می‌شود.
 

نیازهای گروهی بیماران:

الف- نیازهای آموزشی عمومی

- نیازهای آموزشی عمومی بر اساس نوع فعالیت تخصصی واحد یا بخش، سطوح گیرندگان خدمت 
- استخراج نیازهای آموزشی بیمار با توجه به موقعیت‌ها، مشکلات و پروسیجرهای بخش یا واحد سرپایی/پاراکلینیکی و حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار و نیازسنجی از طریق جمع آوری نظرات تعدادی از بیماران واحد

ب- نیازهای آموزشی خودمراقبتی

- استخراج و الویت بندی آمار مراجعین بخشهای بستری بیمارستان فارابی به تفکیک شیوع بیماری و به تفکیک بخش و واحددرمانی، پروسیجر یا خدماتی که هر واحد دارد. جهت تدوین برنامه‌های آموزش خود مراقبتی براساس گروه‌های بیماران.
- جمع آوری نظرات کارشناسی سرپرستاران و رابطین کلیه واحدها در ارتباط با تعیین عناوین اولویت‌های آموزشی هر واحد با توجه به نیازهای هنجاری محسوس و تقاضا شده بیماران در جلسات هم اندیشی به علاوه روش و رسانه ارائه آموزش.

نیازهای آموزشی فردی:

- نیازهای آموزشی فردی (مددجو/خانواده/مراقب) با توجه به نیازهای هنجاری آنان، در بدو ورود/یا بالین آنها توسط پرستاران/کارکنان نیازسنجی می‌شوند. و نیازهای آموزشی فردی آنان توسط پرستاران در فرم ارزیابی اولیه ثبت می‌شود.
- با توجه به ویژگی‌های بیمار، بیماری یا پروسیجر و غیره تعیین روش، رسانه آموزش توسط پرستار ارائه و در فرم گزارش پرستاری ثبت می‌شود.

تعیین شیوه ها و تدابیر آموزش به بیمار:

- با توجه به ابلاغ الویتهای نیازهای عمومی و خودمراقبتی هر واحد، روش و رسانه‌ی مناسب پیشنهاد شده است. علاوه بر رسانه‌های موجود پرستار به صورت فردی بیمار را ابتدا ارزیابی اولیه کرده و براساس سطح سواد، سن، گویش روش مناسب آموزش را، انتخاب میکند که رایج‌ترین روش آموزش چهره به چهره و سپس آموزش گروهی است.  پرستاران و آموزش دهندگان براساس محتوای خودمراقبتی، آموزش‌های لازم را به بیمار ارائه می دهند. آموزش‌های حداقلهای ضروری آموزش به بیمار، بدو ورود، زمان اقامت یا بستری و هنگام ترخیص (به روش ترخیص ایمن یا SMART و ABCDT) بایستی توسط آموزش دهنده(پزشک و پرستار و ...) به روش آموزش چهره به چهره ارائه شود. مصادیق حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار به تفکیک واحدها (بخش هاهای بستری، سرپایی- درمانگاهها و پاراکلینیک و اتاق های عمل) سالیانه ابلاغ می شود. واحدها ملزم به اجرای آن هستند.

تامین منابع مورد نیاز:

منابع آموزش به بیمار به دو دسته منابع محتوایی و منابع مالی تقسیم می‌شود که منابع محتوایی توسط گروه متخصص تدوین و تولید می‌شود و منابع مالی به روش‌های ذیل تهیه می‌شود.
الف- بودجه مورد نیاز برنامه‌های عملیاتی مرتبط با آموزش با بیمار تعیین، سپس از طریق مدیریت بیمارستان تایید و تامین می‌شود. 
ب- سوپروایزر آموزش سلامت، انتشارات مورد نیاز واحدها (کتاب، فیلم، پوستر، پمفلت، موارد دیجیتال و غیره) را تعیین و درخواست می نماید.  مدیریت بیمارستان  پس از تایید و تعیین بودجه، اقدام به تامین این انتشارات می نماید.

نظارت بر اجرای آموزش به بیمار:

نظارت بر اجرای برنامه های آموزشی بیماران در چند سطح انجام می شود:
- نظارت بر مدیریت آموزش به بیمار واحدهای پرستاری، توسط سوپروایزر آموزش سلامت 
- نظارت روزانه سرپرستار (بر نحوه‌ی اجرای آموزش به بیمار و ثبت صحیح آن در پرونده) در بخش های بستری و سرپایی توسط سرپرستار
- سنجش فصلی اثربخشی آموزش به بیمار در بخشهای بستری و سرپایی، این سنجش از طریق  تکمیل دو چک لیست اثربخشی حین بستری با کد سند CH-PT-02  و  چک لیست مصاحبه تلفنی پس از ترخیص CH-PT-01 توسط رابطین آموزش به بیمار،  به دست می‌آید. 
- نظارت بر تولید محتوا، رسانه های نیازسنجی شده و نظارت بر نحوه مدیریت آموزش به بیمار با برگزاری کارگروه‌های درون بخشی
- نظارت مدیریتی در سطح تیم ارتقا سلامت از طریق برگزاری تیم ارتقاسلامت هر فصل یکبار
 
 
 
  • تاریخ انتشار : 1404/04/24 - 10:14
  • تعداد بازدید کنندگان خبر : 300
  • زمان مطالعه : 5 دقیقه

تصورات اشتباه درباره سلامت چشم؛ آنچه هر فرد باید بداند

در میان باورهای رایج، تصورات اشتباهی درباره سلامت چشم، روش‌های درمان و زمان مراجعه به چشم‌پزشک وجود دارد که می‌تواند بینایی شما را به خطر اندازد. آگاهی‌بخشی و آموزش کافی دو عامل مهم برای کاهش سطح این گونه ای تصورات در میان مردم هستند. به همین دلیل برخی از این تصورات غلط در زمینه بیماری های چشم و راهکارهای پرهیز از آنان را در این مطلب آورده ایم تا به حفظ سلامت چشم هموطنان کمک کنیم.

تصورات غلط درباره سلامت چشم؛ آنچه هر فرد باید بداند

به گزارش روابط عمومی بیمارستان فارابی دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ سلامت چشم، نعمتی بی‌بدیل است که گاهی اوقات تحت تأثیر باورهای غلط و اطلاعات نادرست به خطر می‌افتد. در میان عموم مردم، تصورات اشتباهی درباره بیماری‌های چشمی، روش‌های درمان و حتی زمان مناسب مراجعه به چشم‌پزشک وجود دارد که می‌تواند سلامت بینایی فرد و جامعه را تهدید کند. در بیمارستان فارابی، ما بر آنیم تا با آگاهی‌بخشی صحیح و مبتنی بر شواهد علمی، این باورهای غلط را برطرف کرده و مسیر درست مراقبت از چشم را به شما نشان دهیم. در این مطلب مثال های رایجی از این نوع تصورات غلط آورده شده است.

 

باورهای غلط رایج درباره سلامت چشم و واقعیت آن‌ها

باور غلط: "ورزش‌های چشمی می‌توانند بینایی را بهبود بخشند یا نیاز به عینک را از بین ببرند."

واقعیت: ورزش‌های چشمی ممکن است به کاهش خستگی چشم یا بهبود هماهنگی عضلات چشم کمک کنند، اما هرگز نمی‌توانند ساختار چشم را تغییر دهند یا عیوب انکساری مانند نزدیک‌بینی، دوربینی یا آستیگماتیسم را درمان کنند. برای اصلاح این مشکلات، عینک، لنز تماسی یا جراحی‌های لیزری (مانند لازک یا PRK) تنها راه‌حل‌های مؤثر هستند.

 

باور غلط: "خواندن در نور کم یا نشستن نزدیک تلویزیون یا صفحه نمایش رایانه به چشم آسیب دائمی می‌رساند."

واقعیت: استفاده از چشم در نور کم یا خیره شدن طولانی‌مدت به صفحه نمایش (تلفن همراه، رایانه، تلویزیون) می‌تواند باعث خستگی موقت چشم، خشکی و ناراحتی شود، اما هیچ شواهد علمی مبنی بر آسیب دائمی به بینایی یا ساختار چشم وجود ندارد. چشم انسان برای دیدن در شرایط نوری مختلف طراحی شده است. البته رعایت استراحت منظم چشم و پلک زدن کافی برای کاهش این علائم موقت، ضروری است.

 

باور غلط: "اگر بینایی‌ام خوب است، نیازی به معاینه چشم‌پزشکی ندارم."

واقعیت: این یکی از خطرناک‌ترین باورهای غلط است. بسیاری از بیماری‌های جدی چشمی مانند گلوکوم (آب سیاه) و رتینوپاتی دیابتی در مراحل اولیه هیچ علامتی ندارند و بیمار ممکن است تا زمانی که آسیب جدی و غیرقابل برگشتی به بینایی وارد نشده، متوجه مشکل نشود. معاینه جامع چشم‌پزشکی، تنها راه تشخیص زودهنگام این بیماری‌های خاموش است.

 

باور غلط: "قطره‌های ضد قرمزی چشم بی‌ضرر هستند و می‌توانند همیشه استفاده شوند."

واقعیت: قطره‌های ضد قرمزی با تنگ کردن موقت رگ‌های خونی، قرمزی چشم را کاهش می‌دهند. اما استفاده مکرر از آن‌ها می‌تواند منجر به پدیده‌ای به نام "قرمزی بازگشتی" (Rebound Redness) شود، به این معنی که پس از قطع مصرف، چشم‌ها حتی قرمزتر از قبل می‌شوند. این قطره‌ها علت اصلی قرمزی را درمان نمی‌کنند و ممکن است علائم یک بیماری جدی‌تر را پنهان کنند.

 

باور غلط: "هر نوع قرمزی یا ترشح چشم را می‌توان با قطره آنتی‌بیوتیک درمان کرد."

واقعیت: بسیاری از موارد قرمزی و ترشح چشم ناشی از عفونت‌های ویروسی (مانند سرماخوردگی چشم) یا آلرژی هستند که آنتی‌بیوتیک‌ها هیچ تأثیری بر آن‌ها ندارند. مصرف بی‌رویه آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند منجر به مقاومت آنتی‌بیوتیکی شود، به این معنی که در آینده، در صورت نیاز واقعی، این داروها دیگر مؤثر نخواهند بود. همچنین، ممکن است عفونت‌های جدی‌تر را پنهان کرده و تشخیص و درمان به موقع را به تأخیر بیندازند.

 

باور غلط: "کورتون‌ها (استروئیدها) برای هر التهاب چشمی مفیدند."

واقعیت: قطره‌ها و پمادهای حاوی کورتون، داروهای قوی ضد التهاب هستند که می‌توانند علائم را به سرعت کاهش دهند، اما مصرف خودسرانه و طولانی‌مدت آن‌ها خطرات بسیار جدی دارد. این خطرات شامل افزایش فشار داخل چشم و بروز گلوکوم (آب سیاه) غیرقابل برگشت، کاتاراکت (آب مروارید) و تشدید عفونت‌های ویروسی یا قارچی (که می‌تواند منجر به زخم‌های عمیق قرنیه و حتی از دست دادن چشم شود) است.

 

چرا این باورهای غلط برای سلامت چشم خطرناکند؟

پیروی از این تصورات غلط می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای بینایی شما داشته باشد:

  • تأخیر در تشخیص و درمان بیماری‌های جدی: علائم مشابه در بیماری‌های مختلف، می‌تواند باعث شود که یک مشکل جدی (مانند گلوکوم یا عفونت‌های شدید) با یک مشکل خفیف اشتباه گرفته شود و درمان به موقع به تأخیر بیفتد.
  • تشدید بیماری‌های موجود: خوددرمانی با داروهای نامناسب می‌تواند وضعیت موجود را بدتر کند و عوارض جانبی ناخواسته ایجاد نماید.
  • آسیب‌های دائمی به بینایی: در برخی موارد، تأخیر در درمان صحیح یا مصرف داروهای نامناسب، می‌تواند منجر به کاهش دائمی و غیرقابل برگشت بینایی شود.

 

راهکارهایی برای پرهیز از باورهای غلط و حفظ سلامت چشم

  • معاینات منظم چشم‌پزشکی: حتی اگر هیچ علامتی ندارید، به صورت منظم (بر اساس توصیه چشم‌پزشک، به ویژه پس از ۴۰ سالگی) برای معاینه جامع چشم به پزشک مراجعه کنید.
  • عدم خوددرمانی: هرگز خودسرانه از قطره‌ها، پمادها یا داروهای چشمی استفاده نکنید. مصرف هرگونه داروی چشمی باید با تجویز و تحت نظارت چشم‌پزشک باشد.
  • مشاوره با متخصص: در صورت بروز هرگونه علائم چشمی (قرمزی، درد، تاری دید، ترشح، خارش، حساسیت به نور، دیدن مگس‌پران یا جرقه‌های نور)، فوراً به چشم‌پزشک مراجعه کنید.
  • کسب اطلاعات از منابع معتبر: برای آگاهی درباره سلامت چشم، به وب‌سایت‌ها و منابع معتبر پزشکی مانند وب‌سایت بیمارستان فارابی مراجعه کنید.

 

چشمان شما دریچه‌ای به جهان هستند و حفظ سلامت آن‌ها نیازمند مراقبت آگاهانه و تخصصی است. با دوری از تصورات غلط و اعتماد به دانش و تجربه متخصصان، می‌توانید از بینایی خود در برابر تهدیدات پنهان محافظت کنید. بیمارستان فارابی با کادر مجرب و تجهیزات پیشرفته، همواره آماده ارائه خدمات تشخیص و درمان دقیق برای حفظ سلامت بینایی شماست.

برای دریافت نوبت درمانگاه‌های فوق تخصصی و تخصصی بیمارستان فارابی می‌توانید به نشانی nobat.tums.ac.ir مراجعه کنید.

 

 

  • کد خبر : 300997
سید عباس قاضی میرسعید
تهیه کننده:

سید عباس قاضی میرسعید

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

ارسال نظر

نظر خود را وارد نمایید:

متن درون تصویر را در جعبه متن زیر وارد نمائید *
تنظیمات پس زمینه