دریافت نوبت
متن مورد نظر خود را جستجو کنید

آموزش سلامت بیمارستان فارابی

سوپروایزر آموزش سلامت: سمیه مشهدی فراهانی
کارشناس پرستاری

تلفن داخلی: 2430
 
سیاست های آموزش سلامت در بیمارستان فارابی، ارتقا سلامت است. ارتقا سلامت در سه حیطه ارتقا سلامت بیماران و همراهان، ارتقا سلامت کارکنان و ارتقا سلامت جامعه عمل می کند.
 

سیاستهای کلی آموزش با بیمار با محوریت دفتر پرستاری:

- مدیریت و نظارت هدفمند بر آموزش بیماران و همراهان
- تعیین  و تامین نیازهای آموزشی بیماران(نیازسنجی آموزش به بیمار، اجرا و تامین نیازهای آموزشی)
- مشارکت در پیشگیری و ارتقا سلامت در سطح جامعه

آموزش به بیمار در واحدها مدیریت و تامین منابع انسانی و مادی و نظارت و نظارت مشارکتی مثل کارگروه ها می باشد. اجرای آموزش به بیمار همانند فرآیند پرستاری شامل نیازسنجی آموزشی، تعیین الویت های آموزشی، تعیین روش و رسانه ی مناسب، اجرای آموزش، اثربخشی و ثبت مستندات است.

سیاست های کلی آموزش به بیمار با محوریت پرستاری: 

سیاستهای کلی آموزش به بیمار ، همراه و ارتقا سلامت:

- مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری
- تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیکی و آموزش به منظور ارتقاءکیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی
- مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
 

مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری:

– تعیین سوپروایزر آموزش سلامت و مسئول آموزش همگانی
- شناسایی و اولویت‌بندی سالانه نیازهای آموزشی بیماران و همراهان در سطح بیمارستان و در کلیه بخش‌ها بر اساس خدمات تخصصی، بیماریهای شایع هر واحد، احساس نیاز و سطح دانش گیرندگان خدمت و نوع مراقبت های پرستاری
– تشکیل کارگروه درون بخشی و بیمارستانی هر 3 ماه یکبار
- پیش بینی منابع مالی و تسهیلات آموزشی مورد نیاز بخش و پیشنهاد آن به کارگروه بیمارستانی
- تامین اعتبار لازم جهت تهیه رسانه ها  و وسایل آموزشی لازم توسط مدیران ارشد سازمان
– برنامه ریزی و مشارکت در تهیه محتواهای آموزشی معتبر، استاندارد و متناسب با نیازسنجی انجام شده و اولویت های خاص
– نظارت بر اجرای آموزش به بیماران در بخش های بستری و سرپایی از طریق راندهای مدیریتی 
– ارزیابی اثر بخشی آموزش های ارائه شده به بیماران هر سه ماه یک بار با استفاده از چک لیست معتبر و روش های استاندارد( بخشهای بستری و سرپایی و اورژانس)
– ارائه گزارش نتایج سنجش اثربخشی آموزش های ارائه شده به کارگروه بیمارستانی، کارگروه بخش های بستری و معاونت محترم درمان
- اجرای برنامه های اصلاحی تدوین شده در کارگروه و  بررسی مجدد اثر بخشی اقدامات اصلاحی انجام شده
– پایش و بازبینی مستمر برنامه های آموزش به بیمار در جهت ارتقاء کیفیت آموزش
– مشارکت در توانمند سازی آموزشی پرسنل در راستای پروتکل های اصول برقراری ارتباط و آموزش به بیمار با سوپروایزر آموزشی
– اولویت بندی و تدوین دستورالعمل های خودمراقبتی بیماران با مشارکت متخصصین در بخش های بالینی
– برنامه ریزی، تدوین و اجرای برنامه های پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
– آموزش همگانی بیماران در خصوص سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
– تعیین واحد و مسئول مراقبت در منزل برای انجام فعالیت های لازم طبق نظر معاونت محترم درمان برای اطمینان از اثربخشی آموزش ها و رفع اشکالات آموزشی بعد از ترخیص و معرفی خدمات بازتوانی و توانبخشی به بیماران نیازمند
– کسب اطمینان از اثربخش بودن آموزش ها و رفع مشکلات خودمراقبتی و پیگیری موارد بازتوانی و توانبخشی از طریق تماس با بیماران پرخطر
– پاسخگویی به سئوالات آموزشی بیماران از طریق در اختیار گذاشتن شماره تلفن واحد آموزش سلامت 
 

تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیک بیمارستان، آموزش به منظور ارتقاء کیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی:

- تعیین رابطین فعال با شرح وظایف مشخص جهت نظارت و ارتقاء آموزش به بیمار در هر بخش
- تعیین و اعلام نیازسنجی های انجام شده بیماران به کارگروه هر بخش و مشارکت پرسنل و پزشکان در تهیه، تایید، بازنگری و توزیع رسانه های آموزشی تهیه شده بر اساس نیازسنجی آموزشی سالانه
- ارزیابی نیازهای آموزشی هر بیمار بر اساس فرم ارزیابی اولیه و ارائه آموزش بر اساس دستورالعمل خودمراقبتی
- ارائه حداقل‌های ضروری آموزش‌های خودمراقبتی در بدو و طول بستری  به صورت چهره به چهره به بیمار/ همراه و ثبت آن در گزارش پرستاری
- استفاده از روش ها و رسانه های آموزشی مناسب برای تثبیت آموزش(روش: آموزش چهره به چهره و گروهی و رسانه مانند پمفلت، تراکت، فیلم و غیره)
- ارائه حداقل موارد آموزشی حین ترخیص به روش ترخیص ایمن یا Smart توسط کادر پرستاری و ثبت آن در دو برگ راهنمای ترخیص و تحویل رونوشت خوانای آن به بیمار
- برگزاری کارگروه های درون بخشی به صورت فصلی و انجام اقدامات اصلاحی
- نظارت مستمر سرپرستاران  بر ارائه آموزش به بیمار، اجرای دستورالعمل های خودمراقبتی، ارزیابی و توانمند سازی پرسنل
- مشارکت مستمر در اجرای برنامه های ارتقاء سلامت جامعه و کارکنان
 

مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه:

- اجرای مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش به بیمار در خصوص بیماری های سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
- تدوین دستورالعمل، برنامه عملیاتی و روش اجرایی پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه در حد امکانات و منابع
- مشارکت در برنامه های ارتقاء سلامت بیماران/همراهان/جامعه و کارکنان در روزهای مناسبتی سلامت و مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش سلامت
- تامین بودجه و اعتبارات لازم از طریق مصوبات کارگروه آموزش به بیمار
 

سیاستهای آموزش‌های خودمراقبتی بیمار:

- نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی
- تعیین شیوه‌ها و تدابیر آموزش به بیمار 
- تامین منابع مورد نیاز
- نظارت بر اجرای برنامه‌ی آموزش به بیمار
 

نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی:

- نیازسنجی گروهی (تعیین نیازهای آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) 
- نیازسنجی فردی (تعیین نیازهای فردی علاوه بر نیازهای آموزشی گروهی)
نیازهای آموزشی بیماران با توجه به نوع فعالیت تخصصی و سطوح دانش گیرندگان خدمت و مراقبت‌های مورد نیاز  در بخشهای مختلف بر اساس بیماریهای شایع هر بخش/ خدمات هر واحد، توسط کارگروه آموزش به بیمار شناسایی و الویت‌بندی شده و پس از تایید مدیر پرستاری، پیگیری تامین امکانات اجرایی شود. انواع شیوه‌ها و رسانه‌های رایج شامل چهره به چهره، استفاده از پمفلت و جزوات آموزشی، نمایش فیلم آموزشی و برگزاری کلاسهای آموزشی است.
نیازهای آموزشی به دو دسته نیازهای گروهی (آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) و نیازهای فردی تقسیم می‌شود که در ابتدای هر سال از طریق جلسات هم اندیشی سوپروایزر آموزش به بیمار، سرپرستاران، مسئولین آموزش به بیمار بخش‌ها/ واحدهای درمانی زیر نظر مدیر پرستاری استخراج و تعیین می‌شود. همچنین پرستار به طور مستقیم بر بالین بیمار، نیازهای فردی آموزشی بیمار را به طور مستقل نیازسنجی و تعیین می‌نماید.
پس از استخراج نیازهای گروهی واحدها، اولویتهای برنامه‌های آموزش خودمراقبتی و  عمومی با روش و رسانه مورد نظر به تفکیک واحدهای بستری و سرپایی(درمانگاه، پاراکلینیک و اتاق عمل ها) تعیین و ابلاغ می‌شود. 
نکته: با توجه به این که تمام برنامه های خودمراقبتی با توجه به نیازهای هنجاری بیماران توسط تیم متخصصص تدوین و به عنوان مرجع استفاده می‌شود سالیانه حداقل یک تا دو برنامه بسته به اولویت‌های آموزشی (Must to, better to know, best to know) در هر واحد تولید می‌شود.  
نکته: تیم کارشناس شامل پزشک مرتبط، سوپروایزر آموزش به بیمار، پرستار، کارشناس تغذیه و غیره می‌باشد.
هر شش ماه تکالیف هر واحد در خصوص تکمیل محتوا و رسانه تعیین شده توسط  سوپروایزر آموزش به بیمار پایش می‌شود.
 

نیازهای گروهی بیماران:

الف- نیازهای آموزشی عمومی

- نیازهای آموزشی عمومی بر اساس نوع فعالیت تخصصی واحد یا بخش، سطوح گیرندگان خدمت 
- استخراج نیازهای آموزشی بیمار با توجه به موقعیت‌ها، مشکلات و پروسیجرهای بخش یا واحد سرپایی/پاراکلینیکی و حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار و نیازسنجی از طریق جمع آوری نظرات تعدادی از بیماران واحد

ب- نیازهای آموزشی خودمراقبتی

- استخراج و الویت بندی آمار مراجعین بخشهای بستری بیمارستان فارابی به تفکیک شیوع بیماری و به تفکیک بخش و واحددرمانی، پروسیجر یا خدماتی که هر واحد دارد. جهت تدوین برنامه‌های آموزش خود مراقبتی براساس گروه‌های بیماران.
- جمع آوری نظرات کارشناسی سرپرستاران و رابطین کلیه واحدها در ارتباط با تعیین عناوین اولویت‌های آموزشی هر واحد با توجه به نیازهای هنجاری محسوس و تقاضا شده بیماران در جلسات هم اندیشی به علاوه روش و رسانه ارائه آموزش.

نیازهای آموزشی فردی:

- نیازهای آموزشی فردی (مددجو/خانواده/مراقب) با توجه به نیازهای هنجاری آنان، در بدو ورود/یا بالین آنها توسط پرستاران/کارکنان نیازسنجی می‌شوند. و نیازهای آموزشی فردی آنان توسط پرستاران در فرم ارزیابی اولیه ثبت می‌شود.
- با توجه به ویژگی‌های بیمار، بیماری یا پروسیجر و غیره تعیین روش، رسانه آموزش توسط پرستار ارائه و در فرم گزارش پرستاری ثبت می‌شود.

تعیین شیوه ها و تدابیر آموزش به بیمار:

- با توجه به ابلاغ الویتهای نیازهای عمومی و خودمراقبتی هر واحد، روش و رسانه‌ی مناسب پیشنهاد شده است. علاوه بر رسانه‌های موجود پرستار به صورت فردی بیمار را ابتدا ارزیابی اولیه کرده و براساس سطح سواد، سن، گویش روش مناسب آموزش را، انتخاب میکند که رایج‌ترین روش آموزش چهره به چهره و سپس آموزش گروهی است.  پرستاران و آموزش دهندگان براساس محتوای خودمراقبتی، آموزش‌های لازم را به بیمار ارائه می دهند. آموزش‌های حداقلهای ضروری آموزش به بیمار، بدو ورود، زمان اقامت یا بستری و هنگام ترخیص (به روش ترخیص ایمن یا SMART و ABCDT) بایستی توسط آموزش دهنده(پزشک و پرستار و ...) به روش آموزش چهره به چهره ارائه شود. مصادیق حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار به تفکیک واحدها (بخش هاهای بستری، سرپایی- درمانگاهها و پاراکلینیک و اتاق های عمل) سالیانه ابلاغ می شود. واحدها ملزم به اجرای آن هستند.

تامین منابع مورد نیاز:

منابع آموزش به بیمار به دو دسته منابع محتوایی و منابع مالی تقسیم می‌شود که منابع محتوایی توسط گروه متخصص تدوین و تولید می‌شود و منابع مالی به روش‌های ذیل تهیه می‌شود.
الف- بودجه مورد نیاز برنامه‌های عملیاتی مرتبط با آموزش با بیمار تعیین، سپس از طریق مدیریت بیمارستان تایید و تامین می‌شود. 
ب- سوپروایزر آموزش سلامت، انتشارات مورد نیاز واحدها (کتاب، فیلم، پوستر، پمفلت، موارد دیجیتال و غیره) را تعیین و درخواست می نماید.  مدیریت بیمارستان  پس از تایید و تعیین بودجه، اقدام به تامین این انتشارات می نماید.

نظارت بر اجرای آموزش به بیمار:

نظارت بر اجرای برنامه های آموزشی بیماران در چند سطح انجام می شود:
- نظارت بر مدیریت آموزش به بیمار واحدهای پرستاری، توسط سوپروایزر آموزش سلامت 
- نظارت روزانه سرپرستار (بر نحوه‌ی اجرای آموزش به بیمار و ثبت صحیح آن در پرونده) در بخش های بستری و سرپایی توسط سرپرستار
- سنجش فصلی اثربخشی آموزش به بیمار در بخشهای بستری و سرپایی، این سنجش از طریق  تکمیل دو چک لیست اثربخشی حین بستری با کد سند CH-PT-02  و  چک لیست مصاحبه تلفنی پس از ترخیص CH-PT-01 توسط رابطین آموزش به بیمار،  به دست می‌آید. 
- نظارت بر تولید محتوا، رسانه های نیازسنجی شده و نظارت بر نحوه مدیریت آموزش به بیمار با برگزاری کارگروه‌های درون بخشی
- نظارت مدیریتی در سطح تیم ارتقا سلامت از طریق برگزاری تیم ارتقاسلامت هر فصل یکبار
 
 
 
  • تاریخ انتشار : 1404/05/01 - 17:41
  • تعداد بازدید کنندگان خبر : 746
  • زمان مطالعه : 5 دقیقه

توصیه هایی برای والدین

تاثیر موبایل و تبلت بر بینایی کودکان

با گسترش روزافزون تلفن‌های همراه و تبلت‌ها، چشمان کودکان ما بیش از هر زمان دیگری در معرض صفحات نمایش این دستگاه های دیجیتال قرار گرفته‌اند. در بیمارستان فارابی، ما دغدغه سلامت بینایی فرزندان شما را داریم و در این مطلب، به بررسی جامع مشکلات احتمالی، عوارض ناشی از استفاده بی‌رویه از این دستگاه‌ها و همچنین راهکارهای پیشگیری و درمانی برای حفظ گرانبهاترین حس کودکانمان می‌پردازیم.

تاثیر موبایل و تبلت بر بینایی کودکان

به گزارش روابط عمومی بیمارستان فارابی دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ با افزایش چشمگیر استفاده کودکان از تلفن‌های همراه و تبلت‌ها، نگرانی‌ها در مورد تأثیر این دستگاه‌ها بر سلامت بینایی آن‌ها نیز به طور فزاینده‌ای رو به افزایش است. به ویژه آسیب هایی که این دستگاه ها می تواند به چشمان کودکان وارد کند. از آنجا که مراقبت از سلامت بینایی کودکان برای پدران و مادران از اهمیت ویژه ای برخوردار است و این کودکان آینده سازان کشور خواهند بود پس باید به حفظ سلامت چشمان آن ها توجه دائم داشت. در این مطلب سعی شده تا درباره تاثیرات موبایل، تبلت و رایانه های همراه بر بینایی کودکان و روش های پیشگیری از آسیب های احتمالی آنان بپردازیم.

 

مشکلات و علائم شایع بینایی ناشی از تلفن همراه و تبلت

استفاده طولانی‌مدت از دستگاه‌های دیجیتال مانند تلفن همراه و تبلت می‌تواند منجر به مجموعه‌ای از علائم چشمی و بینایی شود که تحت عنوان "خستگی چشم دیجیتال" (Digital Eye Strain) شناخته می‌شوند. این عوارض، اگرچه معمولاً موقتی هستند، اما می‌توانند کیفیت زندگی کودک را تحت تأثیر قرار دهند.

  • خشکی چشم: هنگام خیره شدن به صفحه نمایش، میزان پلک زدن به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد. در حالت عادی، ما حدود ۱۵ بار در دقیقه پلک می‌زنیم، اما این نرخ در زمان استفاده از دستگاه‌های دیجیتال می‌تواند تا نصف کاهش یابد. کاهش پلک زدن منجر به تبخیر اشک و خشکی سطح چشم می‌شود که خود را به صورت سوزش، خارش، قرمزی و احساس جسم خارجی در چشم نشان می‌دهد.
  • خستگی چشم و سردرد: تمرکز طولانی‌مدت بر روی صفحه نمایش بدون استراحت کافی، عضلات چشم را خسته کرده و می‌تواند منجر به درد چشم، تاری دید و سردردهای مرتبط با چشم شود. این تاری دید ممکن است متناوب باشد و با استراحت بهبود یابد.
  • تاری دید موقت: به دلیل خستگی عضلات تطابق‌دهنده چشم، ممکن است کودک پس از کار با دستگاه دیجیتال، در دیدن اشیاء دور دچار تاری موقت شود.
  • مشکلات گردن و شانه: وضعیت نامناسب بدن هنگام استفاده از دستگاه‌ها نیز می‌تواند به سفتی عضلات گردن و شانه و بروز سردرد کمک کند.

 

ارتباط با نزدیک‌بینی (Myopia)

در حالی که شواهد علمی مستقیمی مبنی بر آسیب دائمی نور آبی صفحه نمایش به چشم وجود ندارد و آکادمی چشم‌پزشکی آمریکا (AAO) استفاده از عینک‌های مسدودکننده نور آبی را توصیه نمی‌کند، مطالعات نشان می‌دهند که افزایش زمان صرف شده در فعالیت‌های نزدیک‌بین (مانند استفاده از صفحه نمایش و مطالعه) و کاهش زمان حضور در فضای باز، با افزایش شیوع نزدیک‌بینی در کودکان مرتبط است.

نور طبیعی خورشید و فعالیت در فضای باز، به ویژه در دوران کودکی، می‌تواند به کند کردن روند پیشرفت نزدیک‌بینی کمک کند. نزدیک‌بینی شدید در بزرگسالی می‌تواند خطر ابتلا به برخی مشکلات چشمی جدی‌تر مانند آب مروارید، گلوکوم (آب سیاه) و جداشدگی شبکیه را افزایش دهد.

 

روش‌های پیشگیری، پیگیری و درمان

پیشگیری از مشکلات بینایی ناشی از استفاده از دستگاه‌های دیجیتال مانند تلفن همراه و تبلت در کودکان، نیازمند رویکردی جامع و همکاری پدران و مادران است.

تکنیک ۲۰-۲۰-۲۰

  • این یک قانون طلایی برای استراحت چشم است. به کودک خود آموزش دهید که هر ۲۰ دقیقه، به مدت ۲۰ ثانیه به شیئی در فاصله ۲۰ فوتی (حدود ۶ متر) نگاه کند. این کار به استراحت عضلات چشم و کاهش خستگی کمک می‌کند. می‌توانید از تایمرهای آشپزخانه یا برنامه‌های یادآور در دستگاه‌های هوشمند استفاده کنید.

پلک زدن آگاهانه

  • کودک را تشویق کنید تا آگاهانه و به طور مکرر پلک بزند تا سطح چشم مرطوب بماند.

فاصله و وضعیت صحیح

  • صفحه نمایش را در فاصله یک بازو (حدود ۶۰ سانتی‌متر) از صورت کودک قرار دهید. همچنین ارتفاع صفحه نمایش را طوری تنظیم کنید که کودک کمی به سمت پایین به آن نگاه کند.
  • اطمینان حاصل کنید که کودک در وضعیت راحت و با پشت صاف نشسته است. زیرا نشستن طولانی مدت در وضعیت خمیده به ستون فقرات و گردن کودک آسیب وارد می کند.

تنظیمات صفحه نمایش و نور محیط

  • روشنایی و کنتراست صفحه نمایش را طوری تنظیم کنید که برای چشم کودک راحت باشد و با نور محیط هماهنگ باشد.
  • از استفاده از دستگاه‌ها در محیط‌های بسیار تاریک یا بسیار روشن (به دلیل تابش خیره‌کننده) خودداری کنید.
  • منبع نور باید پشت سر کودک باشد، نه پشت صفحه نمایش.

محدودیت زمان استفاده از صفحه نمایش

  • آکادمی اطفال آمریکا (AAP) توصیه می‌کند برای کودکان زیر ۲ سال، به جز تماس‌های ویدیویی با خانواده، هیچ زمان صفحه‌نمایشی در نظر گرفته نشود. برای کودکان ۲ تا ۵ سال، زمان استفاده از صفحه نمایش به حداکثر ۱ ساعت در روز محدود شود.
  • برای کودکان بزرگتر، کاهش زمان کلی استفاده از صفحه نمایش به حد معقول (مثلاً کمتر از ۴ ساعت در روز) و تشویق به فعالیت‌های غیردیجیتال بسیار مهم است.

افزایش زمان بازی در فضای باز

  • تشویق کودکان به حداقل ۱ تا ۲ ساعت فعالیت در فضای باز در روز، نه تنها برای سلامت عمومی آن‌ها مفید است، بلکه می‌تواند در پیشگیری یا کند کردن پیشرفت نزدیک‌بینی نیز مؤثر باشد.

استفاده از اشک مصنوعی

  • در صورت بروز خشکی چشم، می‌توان با مشورت پزشک از قطره‌های اشک مصنوعی برای مرطوب نگه داشتن چشم استفاده کرد. دقت کنید استفاده از قطره های چشمی برای کودکان فقط با تجویز پزشک باید انجام شود.

معاینات منظم چشم‌پزشکی

  • معاینات دوره‌ای چشم توسط چشم‌پزشک اطفال، به ویژه در صورت مشاهده هرگونه علائم نگران‌کننده مانند درد چشم، سردردهای مکرر، تاری دید مداوم، دوبینی یا انحراف چشم، ضروری است. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب مشکلات بینایی، کلید حفظ سلامت چشم کودک است.
  • در برخی موارد نزدیک‌بینی پیشرونده، پزشک ممکن است درمان‌هایی مانند استفاده از قطره‌های چشمی خاص با دوز پایین را برای کنترل پیشرفت نزدیک‌بینی توصیه کند.

 

با رعایت این نکات ساده، می‌توانیم به کودکانمان کمک کنیم تا از دنیای فناوری های دیجیتال به شکلی سالم و بدون آسیب به چشمانشان بهره‌مند شوند. توصیه ما این است که معاینات دوره ای چشم کودکان را به صورت مستمر انجام دهید. برای دریافت نوبت درمانگاه های تخصصی و فوق تخصصی بیمارستان فارابی به نشانی nobat.tums.ac.ir مراجعه کنید.

 

 

  • کد خبر : 301637
سید عباس قاضی میرسعید
تهیه کننده:

سید عباس قاضی میرسعید

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

ارسال نظر

نظر خود را وارد نمایید:

متن درون تصویر را در جعبه متن زیر وارد نمائید *
تنظیمات پس زمینه