دریافت نوبت
متن مورد نظر خود را جستجو کنید

آموزش سلامت بیمارستان فارابی

سوپروایزر آموزش سلامت: سمیه مشهدی فراهانی
کارشناس پرستاری

تلفن داخلی: 2430
 
سیاست های آموزش سلامت در بیمارستان فارابی، ارتقا سلامت است. ارتقا سلامت در سه حیطه ارتقا سلامت بیماران و همراهان، ارتقا سلامت کارکنان و ارتقا سلامت جامعه عمل می کند.
 

سیاستهای کلی آموزش با بیمار با محوریت دفتر پرستاری:

- مدیریت و نظارت هدفمند بر آموزش بیماران و همراهان
- تعیین  و تامین نیازهای آموزشی بیماران(نیازسنجی آموزش به بیمار، اجرا و تامین نیازهای آموزشی)
- مشارکت در پیشگیری و ارتقا سلامت در سطح جامعه

آموزش به بیمار در واحدها مدیریت و تامین منابع انسانی و مادی و نظارت و نظارت مشارکتی مثل کارگروه ها می باشد. اجرای آموزش به بیمار همانند فرآیند پرستاری شامل نیازسنجی آموزشی، تعیین الویت های آموزشی، تعیین روش و رسانه ی مناسب، اجرای آموزش، اثربخشی و ثبت مستندات است.

سیاست های کلی آموزش به بیمار با محوریت پرستاری: 

سیاستهای کلی آموزش به بیمار ، همراه و ارتقا سلامت:

- مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری
- تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیکی و آموزش به منظور ارتقاءکیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی
- مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
 

مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری:

– تعیین سوپروایزر آموزش سلامت و مسئول آموزش همگانی
- شناسایی و اولویت‌بندی سالانه نیازهای آموزشی بیماران و همراهان در سطح بیمارستان و در کلیه بخش‌ها بر اساس خدمات تخصصی، بیماریهای شایع هر واحد، احساس نیاز و سطح دانش گیرندگان خدمت و نوع مراقبت های پرستاری
– تشکیل کارگروه درون بخشی و بیمارستانی هر 3 ماه یکبار
- پیش بینی منابع مالی و تسهیلات آموزشی مورد نیاز بخش و پیشنهاد آن به کارگروه بیمارستانی
- تامین اعتبار لازم جهت تهیه رسانه ها  و وسایل آموزشی لازم توسط مدیران ارشد سازمان
– برنامه ریزی و مشارکت در تهیه محتواهای آموزشی معتبر، استاندارد و متناسب با نیازسنجی انجام شده و اولویت های خاص
– نظارت بر اجرای آموزش به بیماران در بخش های بستری و سرپایی از طریق راندهای مدیریتی 
– ارزیابی اثر بخشی آموزش های ارائه شده به بیماران هر سه ماه یک بار با استفاده از چک لیست معتبر و روش های استاندارد( بخشهای بستری و سرپایی و اورژانس)
– ارائه گزارش نتایج سنجش اثربخشی آموزش های ارائه شده به کارگروه بیمارستانی، کارگروه بخش های بستری و معاونت محترم درمان
- اجرای برنامه های اصلاحی تدوین شده در کارگروه و  بررسی مجدد اثر بخشی اقدامات اصلاحی انجام شده
– پایش و بازبینی مستمر برنامه های آموزش به بیمار در جهت ارتقاء کیفیت آموزش
– مشارکت در توانمند سازی آموزشی پرسنل در راستای پروتکل های اصول برقراری ارتباط و آموزش به بیمار با سوپروایزر آموزشی
– اولویت بندی و تدوین دستورالعمل های خودمراقبتی بیماران با مشارکت متخصصین در بخش های بالینی
– برنامه ریزی، تدوین و اجرای برنامه های پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
– آموزش همگانی بیماران در خصوص سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
– تعیین واحد و مسئول مراقبت در منزل برای انجام فعالیت های لازم طبق نظر معاونت محترم درمان برای اطمینان از اثربخشی آموزش ها و رفع اشکالات آموزشی بعد از ترخیص و معرفی خدمات بازتوانی و توانبخشی به بیماران نیازمند
– کسب اطمینان از اثربخش بودن آموزش ها و رفع مشکلات خودمراقبتی و پیگیری موارد بازتوانی و توانبخشی از طریق تماس با بیماران پرخطر
– پاسخگویی به سئوالات آموزشی بیماران از طریق در اختیار گذاشتن شماره تلفن واحد آموزش سلامت 
 

تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیک بیمارستان، آموزش به منظور ارتقاء کیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی:

- تعیین رابطین فعال با شرح وظایف مشخص جهت نظارت و ارتقاء آموزش به بیمار در هر بخش
- تعیین و اعلام نیازسنجی های انجام شده بیماران به کارگروه هر بخش و مشارکت پرسنل و پزشکان در تهیه، تایید، بازنگری و توزیع رسانه های آموزشی تهیه شده بر اساس نیازسنجی آموزشی سالانه
- ارزیابی نیازهای آموزشی هر بیمار بر اساس فرم ارزیابی اولیه و ارائه آموزش بر اساس دستورالعمل خودمراقبتی
- ارائه حداقل‌های ضروری آموزش‌های خودمراقبتی در بدو و طول بستری  به صورت چهره به چهره به بیمار/ همراه و ثبت آن در گزارش پرستاری
- استفاده از روش ها و رسانه های آموزشی مناسب برای تثبیت آموزش(روش: آموزش چهره به چهره و گروهی و رسانه مانند پمفلت، تراکت، فیلم و غیره)
- ارائه حداقل موارد آموزشی حین ترخیص به روش ترخیص ایمن یا Smart توسط کادر پرستاری و ثبت آن در دو برگ راهنمای ترخیص و تحویل رونوشت خوانای آن به بیمار
- برگزاری کارگروه های درون بخشی به صورت فصلی و انجام اقدامات اصلاحی
- نظارت مستمر سرپرستاران  بر ارائه آموزش به بیمار، اجرای دستورالعمل های خودمراقبتی، ارزیابی و توانمند سازی پرسنل
- مشارکت مستمر در اجرای برنامه های ارتقاء سلامت جامعه و کارکنان
 

مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه:

- اجرای مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش به بیمار در خصوص بیماری های سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
- تدوین دستورالعمل، برنامه عملیاتی و روش اجرایی پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه در حد امکانات و منابع
- مشارکت در برنامه های ارتقاء سلامت بیماران/همراهان/جامعه و کارکنان در روزهای مناسبتی سلامت و مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش سلامت
- تامین بودجه و اعتبارات لازم از طریق مصوبات کارگروه آموزش به بیمار
 

سیاستهای آموزش‌های خودمراقبتی بیمار:

- نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی
- تعیین شیوه‌ها و تدابیر آموزش به بیمار 
- تامین منابع مورد نیاز
- نظارت بر اجرای برنامه‌ی آموزش به بیمار
 

نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی:

- نیازسنجی گروهی (تعیین نیازهای آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) 
- نیازسنجی فردی (تعیین نیازهای فردی علاوه بر نیازهای آموزشی گروهی)
نیازهای آموزشی بیماران با توجه به نوع فعالیت تخصصی و سطوح دانش گیرندگان خدمت و مراقبت‌های مورد نیاز  در بخشهای مختلف بر اساس بیماریهای شایع هر بخش/ خدمات هر واحد، توسط کارگروه آموزش به بیمار شناسایی و الویت‌بندی شده و پس از تایید مدیر پرستاری، پیگیری تامین امکانات اجرایی شود. انواع شیوه‌ها و رسانه‌های رایج شامل چهره به چهره، استفاده از پمفلت و جزوات آموزشی، نمایش فیلم آموزشی و برگزاری کلاسهای آموزشی است.
نیازهای آموزشی به دو دسته نیازهای گروهی (آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) و نیازهای فردی تقسیم می‌شود که در ابتدای هر سال از طریق جلسات هم اندیشی سوپروایزر آموزش به بیمار، سرپرستاران، مسئولین آموزش به بیمار بخش‌ها/ واحدهای درمانی زیر نظر مدیر پرستاری استخراج و تعیین می‌شود. همچنین پرستار به طور مستقیم بر بالین بیمار، نیازهای فردی آموزشی بیمار را به طور مستقل نیازسنجی و تعیین می‌نماید.
پس از استخراج نیازهای گروهی واحدها، اولویتهای برنامه‌های آموزش خودمراقبتی و  عمومی با روش و رسانه مورد نظر به تفکیک واحدهای بستری و سرپایی(درمانگاه، پاراکلینیک و اتاق عمل ها) تعیین و ابلاغ می‌شود. 
نکته: با توجه به این که تمام برنامه های خودمراقبتی با توجه به نیازهای هنجاری بیماران توسط تیم متخصصص تدوین و به عنوان مرجع استفاده می‌شود سالیانه حداقل یک تا دو برنامه بسته به اولویت‌های آموزشی (Must to, better to know, best to know) در هر واحد تولید می‌شود.  
نکته: تیم کارشناس شامل پزشک مرتبط، سوپروایزر آموزش به بیمار، پرستار، کارشناس تغذیه و غیره می‌باشد.
هر شش ماه تکالیف هر واحد در خصوص تکمیل محتوا و رسانه تعیین شده توسط  سوپروایزر آموزش به بیمار پایش می‌شود.
 

نیازهای گروهی بیماران:

الف- نیازهای آموزشی عمومی

- نیازهای آموزشی عمومی بر اساس نوع فعالیت تخصصی واحد یا بخش، سطوح گیرندگان خدمت 
- استخراج نیازهای آموزشی بیمار با توجه به موقعیت‌ها، مشکلات و پروسیجرهای بخش یا واحد سرپایی/پاراکلینیکی و حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار و نیازسنجی از طریق جمع آوری نظرات تعدادی از بیماران واحد

ب- نیازهای آموزشی خودمراقبتی

- استخراج و الویت بندی آمار مراجعین بخشهای بستری بیمارستان فارابی به تفکیک شیوع بیماری و به تفکیک بخش و واحددرمانی، پروسیجر یا خدماتی که هر واحد دارد. جهت تدوین برنامه‌های آموزش خود مراقبتی براساس گروه‌های بیماران.
- جمع آوری نظرات کارشناسی سرپرستاران و رابطین کلیه واحدها در ارتباط با تعیین عناوین اولویت‌های آموزشی هر واحد با توجه به نیازهای هنجاری محسوس و تقاضا شده بیماران در جلسات هم اندیشی به علاوه روش و رسانه ارائه آموزش.

نیازهای آموزشی فردی:

- نیازهای آموزشی فردی (مددجو/خانواده/مراقب) با توجه به نیازهای هنجاری آنان، در بدو ورود/یا بالین آنها توسط پرستاران/کارکنان نیازسنجی می‌شوند. و نیازهای آموزشی فردی آنان توسط پرستاران در فرم ارزیابی اولیه ثبت می‌شود.
- با توجه به ویژگی‌های بیمار، بیماری یا پروسیجر و غیره تعیین روش، رسانه آموزش توسط پرستار ارائه و در فرم گزارش پرستاری ثبت می‌شود.

تعیین شیوه ها و تدابیر آموزش به بیمار:

- با توجه به ابلاغ الویتهای نیازهای عمومی و خودمراقبتی هر واحد، روش و رسانه‌ی مناسب پیشنهاد شده است. علاوه بر رسانه‌های موجود پرستار به صورت فردی بیمار را ابتدا ارزیابی اولیه کرده و براساس سطح سواد، سن، گویش روش مناسب آموزش را، انتخاب میکند که رایج‌ترین روش آموزش چهره به چهره و سپس آموزش گروهی است.  پرستاران و آموزش دهندگان براساس محتوای خودمراقبتی، آموزش‌های لازم را به بیمار ارائه می دهند. آموزش‌های حداقلهای ضروری آموزش به بیمار، بدو ورود، زمان اقامت یا بستری و هنگام ترخیص (به روش ترخیص ایمن یا SMART و ABCDT) بایستی توسط آموزش دهنده(پزشک و پرستار و ...) به روش آموزش چهره به چهره ارائه شود. مصادیق حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار به تفکیک واحدها (بخش هاهای بستری، سرپایی- درمانگاهها و پاراکلینیک و اتاق های عمل) سالیانه ابلاغ می شود. واحدها ملزم به اجرای آن هستند.

تامین منابع مورد نیاز:

منابع آموزش به بیمار به دو دسته منابع محتوایی و منابع مالی تقسیم می‌شود که منابع محتوایی توسط گروه متخصص تدوین و تولید می‌شود و منابع مالی به روش‌های ذیل تهیه می‌شود.
الف- بودجه مورد نیاز برنامه‌های عملیاتی مرتبط با آموزش با بیمار تعیین، سپس از طریق مدیریت بیمارستان تایید و تامین می‌شود. 
ب- سوپروایزر آموزش سلامت، انتشارات مورد نیاز واحدها (کتاب، فیلم، پوستر، پمفلت، موارد دیجیتال و غیره) را تعیین و درخواست می نماید.  مدیریت بیمارستان  پس از تایید و تعیین بودجه، اقدام به تامین این انتشارات می نماید.

نظارت بر اجرای آموزش به بیمار:

نظارت بر اجرای برنامه های آموزشی بیماران در چند سطح انجام می شود:
- نظارت بر مدیریت آموزش به بیمار واحدهای پرستاری، توسط سوپروایزر آموزش سلامت 
- نظارت روزانه سرپرستار (بر نحوه‌ی اجرای آموزش به بیمار و ثبت صحیح آن در پرونده) در بخش های بستری و سرپایی توسط سرپرستار
- سنجش فصلی اثربخشی آموزش به بیمار در بخشهای بستری و سرپایی، این سنجش از طریق  تکمیل دو چک لیست اثربخشی حین بستری با کد سند CH-PT-02  و  چک لیست مصاحبه تلفنی پس از ترخیص CH-PT-01 توسط رابطین آموزش به بیمار،  به دست می‌آید. 
- نظارت بر تولید محتوا، رسانه های نیازسنجی شده و نظارت بر نحوه مدیریت آموزش به بیمار با برگزاری کارگروه‌های درون بخشی
- نظارت مدیریتی در سطح تیم ارتقا سلامت از طریق برگزاری تیم ارتقاسلامت هر فصل یکبار
 
 
 
  • تاریخ انتشار : 1404/04/28 - 07:58
  • تعداد بازدید کنندگان خبر : 322
  • زمان مطالعه : 6 دقیقه

توصیه هایی درباره استفاده از لنز تماسی

چرا باید قبل از خوابیدن لنز طبی یا زیبایی را از چشم خارج کرد

لنزهای تماسی، با وجود راحتی در کاربرد، در صورت استفاده نادرست به‌ویژه خوابیدن با آن‌ها، می‌توانند خطرات جدی و جبران‌ناپذیری برای بینایی شما داشته باشند. از انواع عفونت ها تا آسیب شدید به چشم و بینایی. این مطلب، به عوارض خوابیدن با لنز و راهکارهای پیشگیری از عفونت‌های ناشی از آن اشاره می کند.

چرا باید قبل از خوابیدن لنز طبی یا زیبایی را از چشم خارج کرد؟

به گزارش روابط عمومی بیمارستان فارابی دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ لنزهای تماسی چه از نوع طبی برای اصلاح بینایی و چه از نوع زیبایی برای تغییر رنگ چشم، راحتی و آزادی عمل زیادی را برای کاربران فراهم می‌کنند. اما در کنار تمام مزایایشان، استفاده نادرست از آن‌ها، به ویژه خوابیدن با لنز در چشم، می‌تواند خطرات جدی و گاه جبران‌ناپذیری برای سلامت بینایی شما به همراه داشته باشد. در این مطلب تلاش کردیم به عوارض خوابیدن با لنز و راهکارهای پیشگیری از عفونت های ناشی از آن بپردازیم. البته پیش از آن باید به این نکته اشاره کرد که هرگونه استفاده از لنزهای تماسی باید با تشخیص و تجویز پزشک انجام شود. همچنین لنز را باید از داروخانه های معتبر تهیه کرده و از خرید لنز از فروشگاه ها و مغازه ها اکیدا خودداری کنید. از آنجایی که این موضوع می تواند به سلامت بینایی افراد آسیب جدی وارد کند، توصیه می کنیم تا انتهای این مطلب را با دقت مطالعه کنید.

 

چرا خوابیدن با لنز تماسی خطرناک است؟

قرنیه چشم، که بخش شفاف جلوی چشم و محل قرارگیری لنز تماسی است، برای حفظ سلامت خود به اکسیژن نیاز دارد. این اکسیژن عمدتاً از هوا و از طریق لایه اشکی که سطح چشم را می‌پوشاند، تأمین می‌شود. هنگامی که شما پلک می‌زنید، اشک تازه روی قرنیه پخش شده و اکسیژن‌رسانی را تسهیل می‌کند. اما وقتی با لنز تماسی به خواب می‌روید، چندین اتفاق نامطلوب رخ می‌دهد که سلامت قرنیه را به خطر می‌اندازد:

کاهش شدید اکسیژن‌رسانی (هیپوکسی قرنیه)

در طول خواب، میزان اکسیژن‌رسانی به قرنیه به طور طبیعی کاهش می‌یابد، زیرا چشم‌ها بسته‌اند. وجود لنز تماسی روی قرنیه، به ویژه لنزهای نرم که به سطح چشم می‌چسبند، مانند یک مانع عمل کرده و این کاهش اکسیژن‌رسانی را تشدید می‌کند. کمبود اکسیژن، سلول‌های قرنیه را ضعیف کرده و آن‌ها را در برابر عفونت‌ها آسیب‌پذیر می‌سازد.

تجمع میکروب‌ها و باکتری‌ها

لنز تماسی می‌تواند به عنوان بستری برای تجمع باکتری‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها عمل کند. در طول خواب، محیط گرم و مرطوب زیر لنز، به همراه کاهش اکسیژن و عدم پلک زدن، شرایط ایده‌آلی را برای رشد و تکثیر این میکروب‌ها فراهم می‌آورد. این میکروب‌ها می‌توانند به سطح قرنیه چسبیده و باعث عفونت‌های جدی شوند.

خشکی و تحریک چشم

در طول خواب، تولید اشک کاهش می‌یابد. وجود لنز در چشم می‌تواند خشکی چشم را تشدید کند و باعث تحریک، قرمزی و احساس ناخوشایند پس از بیدار شدن شود. این خشکی و اصطکاک می‌تواند به سطح قرنیه آسیب برساند.

عوارض جدی خوابیدن با لنز تماسی عدم رعایت این توصیه ساده می‌تواند منجر به عوارض چشمی خطرناکی شود که برخی از آن‌ها حتی بینایی را تهدید می‌کنند:

کراتیت قرنیه

این جدی‌ترین و شایع‌ترین عارضه خوابیدن با لنز است. باکتری‌ها (مانند سودوموناس آئروژینوزا یا استافیلوکوک) و قارچ‌ها می‌توانند به قرنیه حمله کرده و باعث زخم‌های عفونی و دردناک شوند. کراتیت میکروبی می‌تواند به سرعت پیشرفت کرده و در صورت عدم درمان به موقع و صحیح، منجر به کاهش شدید و دائمی بینایی و حتی نیاز به پیوند قرنیه شود. خطر ابتلا به این عفونت در افرادی که با لنز می‌خوابند، ۶ تا ۸ برابر بیشتر است.

زخم قرنیه (Corneal Ulcer)

عفونت‌ها یا آسیب‌های ناشی از خشکی و اصطکاک می‌توانند منجر به ایجاد زخم‌های باز روی سطح قرنیه شوند که بسیار دردناک بوده و در صورت عدم درمان، می‌توانند باعث اسکار (جوشگاه) و تاری دید دائمی شوند.

نئوواسکولاریزاسیون قرنیه (Corneal Neovascularization)

کمبود مزمن اکسیژن می‌تواند باعث رشد رگ‌های خونی جدید به داخل قرنیه شود. قرنیه به طور طبیعی شفاف و بدون رگ است و رشد این عروق می‌تواند شفافیت آن را کاهش داده و بینایی را مختل کند.

التهاب ملتحمه پاپیلاری غول‌پیکر (Giant Papillary Conjunctivitis - GPC)

این یک واکنش آلرژیک به رسوبات پروتئینی روی لنز است که باعث التهاب و بزرگ شدن پاپیل‌ها (برجستگی‌های کوچک) در سطح داخلی پلک فوقانی می‌شود. علائم شامل خارش شدید، ترشح مخاطی، احساس ناراحتی و عدم تحمل لنز است.

 

البته برخی از لنزهای تماسی، به ویژه لنزهای سیلیکون هیدروژل با نفوذپذیری اکسیژن بسیار بالا، توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای استفاده طولانی‌مدت (حتی هنگام خواب) تأیید شده‌اند. با این حال، حتی با این لنزها نیز همچنان خطر عفونت یا کراتیت وجود دارد. به همین دلیل استفاده از این لنزها باید حتماً تحت نظر و با تجویز چشم‌پزشک باشد و نیاز به معاینات پیگیری منظم دارد. در ضمن این لنزها برای همه افراد مناسب نیستند و چشم‌پزشک باید با ارزیابی کامل، مناسب بودن آن‌ها را برای شما تأیید کند. توصیه می کنیم حتی اگر از این گونه لنزها استفاده می‌کنید، بهتر است تا حد امکان آن‌ها را شب‌ها از چشم خارج کنید.

 

راهکارها و توصیه‌های کلیدی برای حفظ سلامت چشم

برای محافظت از چشمان خود و پیشگیری از عوارض ناشی از لنز تماسی، به ویژه در طول شب:

هرگز با لنز به خواب نروید

این مهم‌ترین و اساسی‌ترین توصیه است. قبل از هر چرت کوتاه یا خواب شبانه، لنزهای خود را از چشم خارج کنید.

بهداشت دست‌ها

همیشه قبل از لمس لنزها (چه برای گذاشتن و چه برای برداشتن)، دست‌های خود را به دقت با آب و صابون (بدون عطر و روغن) بشویید و با حوله تمیز و بدون پرز خشک کنید.

زمان بندی دقیق تعویض لنز

لنزها را دقیقاً طبق برنامه تعویض (روزانه، دوهفته‌ای، ماهانه) دور بیندازید و هرگز سعی نکنید عمر لنز را افزایش دهید.

استفاده صحیح از محلول

  • از محلول‌های لنز تماسی که توسط چشم‌پزشک شما توصیه شده است، استفاده کنید.
  • هرگز از آب شیر، آب مقطر، بزاق یا محلول‌های خانگی برای شستشو یا نگهداری لنز استفاده نکنید.
  • همیشه از محلول تازه استفاده کنید و محلول قدیمی را دور بریزید.
  • نوک بطری محلول را تمیز نگه دارید و از تماس آن با سطوح دیگر جلوگیری کنید.

تمیز کردن قاب لنز

قاب لنز را پس از هر بار استفاده با محلول تازه بشویید و بگذارید در هوای آزاد خشک شود. قاب لنز را حداقل هر سه ماه یک بار تعویض کنید.

عینک جایگزین

همیشه یک عینک طبی با شماره چشم به‌روز در دسترس داشته باشید تا در مواقع لزوم (مانند خستگی چشم یا تحریک) بتوانید لنزها را خارج کرده و از عینک استفاده کنید. این کار باید با مشورت و تجویز پزشک انجام شود.

معاینات منظم چشم‌پزشکی

حتی اگر هیچ مشکلی ندارید، به صورت منظم (سالانه یا طبق توصیه پزشک) برای معاینه چشم و لنز تماسی به چشم‌پزشک مراجعه کنید.

 

لنزهای تماسی می‌توانند راه حلی عالی برای اصلاح بینایی باشند، اما استفاده مسئولانه از آن‌ها برای حفظ سلامت چشم ضروری است. خوابیدن با لنز، چه طبی و چه زیبایی، خطری جدی برای بینایی شماست که می‌توان با رعایت نکات بهداشتی ساده و پیروی از توصیه‌های چشم‌پزشک، به راحتی از آن پیشگیری کرد. به یاد داشته باشید سلامت چشمان شما در دستان خودتان است. در صورت بروز هرگونه قرمزی، درد، تاری دید، ترشح یا ناراحتی در چشم هنگام استفاده از لنز، فوراً لنز را خارج کرده و به چشم‌پزشک مراجعه کنید.

  • کد خبر : 301247
سید عباس قاضی میرسعید
تهیه کننده:

سید عباس قاضی میرسعید

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

ارسال نظر

نظر خود را وارد نمایید:

متن درون تصویر را در جعبه متن زیر وارد نمائید *
تنظیمات پس زمینه