دریافت نوبت کلیک کنید
ویژه خیرین و اهداکنندگان
متن مورد نظر خود را جستجو کنید

آموزش سلامت بیمارستان فارابی

سوپروایزر آموزش سلامت: سمیه مشهدی فراهانی
کارشناس پرستاری
تلفن داخلی: 2430
 
سیاست های آموزش سلامت در بیمارستان فارابی، ارتقا سلامت است. ارتقا سلامت در سه حیطه ارتقا سلامت بیماران و همراهان، ارتقا سلامت کارکنان و ارتقا سلامت جامعه عمل می کند.
 
سیاستهای کلی آموزش با بیمار با محوریت دفتر پرستاری:
- مدیریت و نظارت هدفمند بر آموزش بیماران و همراهان
- تعیین  و تامین نیازهای آموزشی بیماران(نیازسنجی آموزش به بیمار، اجرا و تامین نیازهای آموزشی)
- مشارکت در پیشگیری و ارتقا سلامت در سطح جامعه

آموزش به بیمار در واحدها مدیریت و تامین منابع انسانی و مادی و نظارت و نظارت مشارکتی مثل کارگروه ها می باشد. اجرای آموزش به بیمار همانند فرآیند پرستاری شامل نیازسنجی آموزشی، تعیین الویت های آموزشی، تعیین روش و رسانه ی مناسب، اجرای آموزش، اثربخشی و ثبت مستندات است.

سیاست های کلی آموزش به بیمار با محوریت پرستاری: 
سیاستهای کلی آموزش به بیمار ، همراه و ارتقا سلامت:
- مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری
- تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیکی و آموزش به منظور ارتقاءکیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی
- مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
 
مدیریت هدفمند آموزش برای بیماران و همراهان در راستای ارائه خدمات پرستاری:
– تعیین سوپروایزر آموزش سلامت و مسئول آموزش همگانی
- شناسایی و اولویت‌بندی سالانه نیازهای آموزشی بیماران و همراهان در سطح بیمارستان و در کلیه بخش‌ها بر اساس خدمات تخصصی، بیماریهای شایع هر واحد، احساس نیاز و سطح دانش گیرندگان خدمت و نوع مراقبت های پرستاری
– تشکیل کارگروه درون بخشی و بیمارستانی هر 3 ماه یکبار
- پیش بینی منابع مالی و تسهیلات آموزشی مورد نیاز بخش و پیشنهاد آن به کارگروه بیمارستانی
- تامین اعتبار لازم جهت تهیه رسانه ها  و وسایل آموزشی لازم توسط مدیران ارشد سازمان
– برنامه ریزی و مشارکت در تهیه محتواهای آموزشی معتبر، استاندارد و متناسب با نیازسنجی انجام شده و اولویت های خاص
– نظارت بر اجرای آموزش به بیماران در بخش های بستری و سرپایی از طریق راندهای مدیریتی 
– ارزیابی اثر بخشی آموزش های ارائه شده به بیماران هر سه ماه یک بار با استفاده از چک لیست معتبر و روش های استاندارد( بخشهای بستری و سرپایی و اورژانس)
– ارائه گزارش نتایج سنجش اثربخشی آموزش های ارائه شده به کارگروه بیمارستانی، کارگروه بخش های بستری و معاونت محترم درمان
- اجرای برنامه های اصلاحی تدوین شده در کارگروه و  بررسی مجدد اثر بخشی اقدامات اصلاحی انجام شده
– پایش و بازبینی مستمر برنامه های آموزش به بیمار در جهت ارتقاء کیفیت آموزش
– مشارکت در توانمند سازی آموزشی پرسنل در راستای پروتکل های اصول برقراری ارتباط و آموزش به بیمار با سوپروایزر آموزشی
– اولویت بندی و تدوین دستورالعمل های خودمراقبتی بیماران با مشارکت متخصصین در بخش های بالینی
– برنامه ریزی، تدوین و اجرای برنامه های پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه
– آموزش همگانی بیماران در خصوص سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
– تعیین واحد و مسئول مراقبت در منزل برای انجام فعالیت های لازم طبق نظر معاونت محترم درمان برای اطمینان از اثربخشی آموزش ها و رفع اشکالات آموزشی بعد از ترخیص و معرفی خدمات بازتوانی و توانبخشی به بیماران نیازمند
– کسب اطمینان از اثربخش بودن آموزش ها و رفع مشکلات خودمراقبتی و پیگیری موارد بازتوانی و توانبخشی از طریق تماس با بیماران پرخطر
– پاسخگویی به سئوالات آموزشی بیماران از طریق در اختیار گذاشتن شماره تلفن واحد آموزش سلامت 
 
تعیین و تامین نیازهای آموزشی بیماران بخشهای بستری و واحدهای سرپایی و پاراکلینیک بیمارستان، آموزش به منظور ارتقاء کیفیت خدمات و تسریع در روند بهبودی و خودمراقبتی:
- تعیین رابطین فعال با شرح وظایف مشخص جهت نظارت و ارتقاء آموزش به بیمار در هر بخش
- تعیین و اعلام نیازسنجی های انجام شده بیماران به کارگروه هر بخش و مشارکت پرسنل و پزشکان در تهیه، تایید، بازنگری و توزیع رسانه های آموزشی تهیه شده بر اساس نیازسنجی آموزشی سالانه
- ارزیابی نیازهای آموزشی هر بیمار بر اساس فرم ارزیابی اولیه و ارائه آموزش بر اساس دستورالعمل خودمراقبتی
- ارائه حداقل‌های ضروری آموزش‌های خودمراقبتی در بدو و طول بستری  به صورت چهره به چهره به بیمار/ همراه و ثبت آن در گزارش پرستاری
- استفاده از روش ها و رسانه های آموزشی مناسب برای تثبیت آموزش(روش: آموزش چهره به چهره و گروهی و رسانه مانند پمفلت، تراکت، فیلم و غیره)
- ارائه حداقل موارد آموزشی حین ترخیص به روش ترخیص ایمن یا Smart توسط کادر پرستاری و ثبت آن در دو برگ راهنمای ترخیص و تحویل رونوشت خوانای آن به بیمار
- برگزاری کارگروه های درون بخشی به صورت فصلی و انجام اقدامات اصلاحی
- نظارت مستمر سرپرستاران  بر ارائه آموزش به بیمار، اجرای دستورالعمل های خودمراقبتی، ارزیابی و توانمند سازی پرسنل
- مشارکت مستمر در اجرای برنامه های ارتقاء سلامت جامعه و کارکنان
 
مشارکت در پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه:
- اجرای مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش به بیمار در خصوص بیماری های سرطان، دیابت و پرفشاری خون در هفته های سلامت
- تدوین دستورالعمل، برنامه عملیاتی و روش اجرایی پیشگیری و ارتقاء سلامت در حیطه جامعه در حد امکانات و منابع
- مشارکت در برنامه های ارتقاء سلامت بیماران/همراهان/جامعه و کارکنان در روزهای مناسبتی سلامت و مصوبات کارگروه بیمارستانی آموزش سلامت
- تامین بودجه و اعتبارات لازم از طریق مصوبات کارگروه آموزش به بیمار
 
سیاستهای آموزش‌های خودمراقبتی بیمار:
- نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی
- تعیین شیوه‌ها و تدابیر آموزش به بیمار 
- تامین منابع مورد نیاز
- نظارت بر اجرای برنامه‌ی آموزش به بیمار
 
نیازسنجی و تعیین اولویت‌های آموزشی:
- نیازسنجی گروهی (تعیین نیازهای آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) 
- نیازسنجی فردی (تعیین نیازهای فردی علاوه بر نیازهای آموزشی گروهی)
نیازهای آموزشی بیماران با توجه به نوع فعالیت تخصصی و سطوح دانش گیرندگان خدمت و مراقبت‌های مورد نیاز  در بخشهای مختلف بر اساس بیماریهای شایع هر بخش/ خدمات هر واحد، توسط کارگروه آموزش به بیمار شناسایی و الویت‌بندی شده و پس از تایید مدیر پرستاری، پیگیری تامین امکانات اجرایی شود. انواع شیوه‌ها و رسانه‌های رایج شامل چهره به چهره، استفاده از پمفلت و جزوات آموزشی، نمایش فیلم آموزشی و برگزاری کلاسهای آموزشی است.
نیازهای آموزشی به دو دسته نیازهای گروهی (آموزشی عمومی و نیازهای آموزشی خودمراقبتی) و نیازهای فردی تقسیم می‌شود که در ابتدای هر سال از طریق جلسات هم اندیشی سوپروایزر آموزش به بیمار، سرپرستاران، مسئولین آموزش به بیمار بخش‌ها/ واحدهای درمانی زیر نظر مدیر پرستاری استخراج و تعیین می‌شود. همچنین پرستار به طور مستقیم بر بالین بیمار، نیازهای فردی آموزشی بیمار را به طور مستقل نیازسنجی و تعیین می‌نماید.
پس از استخراج نیازهای گروهی واحدها، اولویتهای برنامه‌های آموزش خودمراقبتی و  عمومی با روش و رسانه مورد نظر به تفکیک واحدهای بستری و سرپایی(درمانگاه، پاراکلینیک و اتاق عمل ها) تعیین و ابلاغ می‌شود. 
نکته: با توجه به این که تمام برنامه های خودمراقبتی با توجه به نیازهای هنجاری بیماران توسط تیم متخصصص تدوین و به عنوان مرجع استفاده می‌شود سالیانه حداقل یک تا دو برنامه بسته به اولویت‌های آموزشی (Must to, better to know, best to know) در هر واحد تولید می‌شود.  
نکته: تیم کارشناس شامل پزشک مرتبط، سوپروایزر آموزش به بیمار، پرستار، کارشناس تغذیه و غیره می‌باشد.
هر شش ماه تکالیف هر واحد در خصوص تکمیل محتوا و رسانه تعیین شده توسط  سوپروایزر آموزش به بیمار پایش می‌شود.
 
نیازهای گروهی بیماران:
الف- نیازهای آموزشی عمومی
- نیازهای آموزشی عمومی بر اساس نوع فعالیت تخصصی واحد یا بخش، سطوح گیرندگان خدمت 
- استخراج نیازهای آموزشی بیمار با توجه به موقعیت‌ها، مشکلات و پروسیجرهای بخش یا واحد سرپایی/پاراکلینیکی و حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار و نیازسنجی از طریق جمع آوری نظرات تعدادی از بیماران واحد
ب- نیازهای آموزشی خودمراقبتی
- استخراج و الویت بندی آمار مراجعین بخشهای بستری بیمارستان فارابی به تفکیک شیوع بیماری و به تفکیک بخش و واحددرمانی، پروسیجر یا خدماتی که هر واحد دارد. جهت تدوین برنامه‌های آموزش خود مراقبتی براساس گروه‌های بیماران.
- جمع آوری نظرات کارشناسی سرپرستاران و رابطین کلیه واحدها در ارتباط با تعیین عناوین اولویت‌های آموزشی هر واحد با توجه به نیازهای هنجاری محسوس و تقاضا شده بیماران در جلسات هم اندیشی به علاوه روش و رسانه ارائه آموزش.
نیازهای آموزشی فردی:
- نیازهای آموزشی فردی (مددجو/خانواده/مراقب) با توجه به نیازهای هنجاری آنان، در بدو ورود/یا بالین آنها توسط پرستاران/کارکنان نیازسنجی می‌شوند. و نیازهای آموزشی فردی آنان توسط پرستاران در فرم ارزیابی اولیه ثبت می‌شود.
- با توجه به ویژگی‌های بیمار، بیماری یا پروسیجر و غیره تعیین روش، رسانه آموزش توسط پرستار ارائه و در فرم گزارش پرستاری ثبت می‌شود.
تعیین شیوه ها و تدابیر آموزش به بیمار:
- با توجه به ابلاغ الویتهای نیازهای عمومی و خودمراقبتی هر واحد، روش و رسانه‌ی مناسب پیشنهاد شده است. علاوه بر رسانه‌های موجود پرستار به صورت فردی بیمار را ابتدا ارزیابی اولیه کرده و براساس سطح سواد، سن، گویش روش مناسب آموزش را، انتخاب میکند که رایج‌ترین روش آموزش چهره به چهره و سپس آموزش گروهی است.  پرستاران و آموزش دهندگان براساس محتوای خودمراقبتی، آموزش‌های لازم را به بیمار ارائه می دهند. آموزش‌های حداقلهای ضروری آموزش به بیمار، بدو ورود، زمان اقامت یا بستری و هنگام ترخیص (به روش ترخیص ایمن یا SMART و ABCDT) بایستی توسط آموزش دهنده(پزشک و پرستار و ...) به روش آموزش چهره به چهره ارائه شود. مصادیق حداقل‌های ضروری آموزش به بیمار به تفکیک واحدها (بخش هاهای بستری، سرپایی- درمانگاهها و پاراکلینیک و اتاق های عمل) سالیانه ابلاغ می شود. واحدها ملزم به اجرای آن هستند.
تامین منابع مورد نیاز:
منابع آموزش به بیمار به دو دسته منابع محتوایی و منابع مالی تقسیم می‌شود که منابع محتوایی توسط گروه متخصص تدوین و تولید می‌شود و منابع مالی به روش‌های ذیل تهیه می‌شود.
الف- بودجه مورد نیاز برنامه‌های عملیاتی مرتبط با آموزش با بیمار تعیین، سپس از طریق مدیریت بیمارستان تایید و تامین می‌شود. 
ب- سوپروایزر آموزش سلامت، انتشارات مورد نیاز واحدها (کتاب، فیلم، پوستر، پمفلت، موارد دیجیتال و غیره) را تعیین و درخواست می نماید.  مدیریت بیمارستان  پس از تایید و تعیین بودجه، اقدام به تامین این انتشارات می نماید.

نظارت بر اجرای آموزش به بیمار:
نظارت بر اجرای برنامه های آموزشی بیماران در چند سطح انجام می شود:
- نظارت بر مدیریت آموزش به بیمار واحدهای پرستاری، توسط سوپروایزر آموزش سلامت 
- نظارت روزانه سرپرستار (بر نحوه‌ی اجرای آموزش به بیمار و ثبت صحیح آن در پرونده) در بخش های بستری و سرپایی توسط سرپرستار
- سنجش فصلی اثربخشی آموزش به بیمار در بخشهای بستری و سرپایی، این سنجش از طریق  تکمیل دو چک لیست اثربخشی حین بستری با کد سند CH-PT-02  و  چک لیست مصاحبه تلفنی پس از ترخیص CH-PT-01 توسط رابطین آموزش به بیمار،  به دست می‌آید. 
- نظارت بر تولید محتوا، رسانه های نیازسنجی شده و نظارت بر نحوه مدیریت آموزش به بیمار با برگزاری کارگروه‌های درون بخشی
- نظارت مدیریتی در سطح تیم ارتقا سلامت از طریق برگزاری تیم ارتقاسلامت هر فصل یکبار
 
 
 
  • تاریخ انتشار : 1401/11/24 - 16:42
  • تعداد بازدید کنندگان خبر : 792
  • زمان مطالعه : 9 دقیقه

10 آذر، روز جهانی مبارزه با ایدز

نقش رسانه ها در افزایش آگاهی جامعه درباره ایدز

همه گیری ایدز بحرانی است که جهان سال هاست که با آن مواجه است و رسانه ها می توانند با اطلاع رسانی دقیق و افزایش سطح آگاهی جامعه درباره اچ آی وی و ایدز باعث مشارکت ارزشمندی در برابر همه گیری این بیماری شوند.

نقش رسانه ها در افزایش آگاهی جامعه درباره ایدز
همه گیری ویروس اچ آی وی از بحران های مهمی است که جهان سال ها با آن روبه رو است. گزارش دهی دقیق درباره اچ آی وی می تواند مشارکت ارزشمندی برابر همه گیری بیماری باشد. پوشش رسانه ای در این باره به حل چالش های اساسی مانند کمبود آگاهی، انکار، انگ و تبعیض و بسیاری از موضوعات مرتبط با این همه گیری کمک می کند. ۲۳ وزارتخانه، سازمان و بخش‌های غیر دولتی در راستای برنامه ملی پیشگیری و کنترل ایدز متعهد شده و همکاری می‌کنند.
آنچه در حال حاضر اهمیت دارد نقش رسانه‌ها در افزایش آگاهی جامعه در مورد بیماری، راه‌های پیشگیری و ترغیب افراد به مراجعه به مراکز جهت آموزش، آزمایش داوطلبانه است. همچنین در کل کشور ۲۰۰ مرکز مشاوره بیماری‌های رفتاری جهت آموزش، پیشگیری، کنترل و درمان ایدز فعال است. این مراکز در نهایت رازداری و محرمانگی و رعایت حقوق بیمار کلیه خدمات مشاوره آزمایش و مراقبت و درمان را ارائه می‌دهند. افراد می‌توانند جهت کسب اطلاعات مرتبط با اچ آی وی / ایدز و بیماری‌های آمیزشی و دریافت آدرس و تلفن کلیه مراکز ارایه خدمات آموزشی، مشاوره‌ای، تشخیص و مراقبت در سراسر کشور به سایت ircha.tums.ac.ir مراجعه کنند.
فراموش نکنید در صورت مواجه شغلی با ویروس این بیماری مانند آلودگی با سرنگ و وسایل جراحی در کادر درمان یا مواجه غیر شغلی مانند حمله با سرنگ آلوده و تجاوز با پیشگیری می‌توان خطر ابتلا به ایدز را کاهش داد به این منظور باید حتماً ظرف ۷۲ ساعت پس از مواجه به پزشک مراجعه کرد و با مصرف داروهای ضدویروس اچ آی وی می‌توان از تکثیر ویروس جلوگیری کرد. تجویز دارو بدون خطر است ولی ممکن است در بعضی‌ها سبب ایجاد عوارضی مثل تهوع نماید. با توجه به اینکه اطلاع رسانی درباره این بیماری و علائم آن می تواند در افزایش آگاهی جامعه اثر گذار باشد در ادامه به توضیح مختصری درباره ایدز و علائم و راه های پیشگیری از ابتلا به آن می پردازیم.
 
تاریخچه ایدز
دانشمندان معتقدندHIV  در ابتدا از یک ویروس مخصوص شامپانزه‌ها در غرب آفریقا در دهه ۱۹۳۰ به وجود آمد. آن‌ها بر این باورند که این ویروس از ویروس نقص ایمنی نوعی شامپانزه (به نام SIV) به انسان انتقال‌یافته و به HIV جهش‌یافته است. زمانی که انسان، شامپانزه‌ها را برای گوشت شکار می‌کرد. طی چند دهه، ویروس به‌آرامی در سراسر آفریقا و بعداً به سایر نقاط جهان گسترش یافت. بااین‌حال، ایدز اولین بار در سال ۱۹۸۱ در امریکا مشاهده شد. اولین مواردی که مشاهده شد در بین معتادان تزریقی و همچنین همجنسگرایان مرد قرار داشت که به دلیل نامعلومی سیستم دفاعی بدن آن‌ها ضعیف شده بود و زمانی که انواع نادر پنومونی، سرطان و سایر بیماری‌ها به پزشکان گزارش شد، جهان از HIV و ایدز مطلع شد. در سال ۱۹۸۷ اولین دارو برای درمان ساخته شد.
 
نامگذاری روز جهانی ایدز
از سال۱۹۸۸  نخستین روز آخرین ماه سال میلادی، اول دسامبر (برابر ۱۰ آذر) روز جهانی ایدز نامگذاری شده است و هر ساله برای این روز، شعار خاصی نیز در نظر گرفته می‌شود. هدف عمده از این کار این است که به عموم مردم یادآوری شود که HIV از بین نرفته‌است و هنوز کارهای زیادی است که باید انجام شود. در روز جهانی ایدز مردم لباس‌های شان را به روبان قرمز مزین می‌کنند تا توجه و مراقبت در برابر HIV و ایدز را متذکر شده و به دیگران یادآور شوند که تعهد و پایبندی و حمایت آنها مورد نیاز است. ۳۵ میلیون نفر در دنیا براثر عفونت ایدز جان خود را از دست داده‌اند همه‌ساله در این روز شعاری از سوی سازمان بهداشت جهانی(who) برای حمایت از بیماران ایدزی در سراسر جهان اختصاص می‌یابد.
 
روز جهانی ایدز در ایران
روز جهانی ایدز در ایران ۱۰ آذرماه است و طی هفته اطلاع‌رسانی ایدز از  ۸ تا ۱۴ آذر بر اهمیت اطلاع‌رسانی پیشگیری، تشخیص زودهنگام، درمان و حمایت از مبتلایان به HIV تأکید می‌گردد و برنامه‌های متفاوت خبری و آموزشی در برخی نقاط انجام می‌شود.
 
روبان قرمز ایدز نشانه چیست؟
در سال ۱۹۹۱ یک گروه از هنرمندان  در نیویورک آمریکا تصمیم گرفتند برای آگاهی دادن درباره این بیماری اطلاع‌رسانی کنند. در آن زمان مبتلایان به این بیماری به۲سختی درباره آن باکسی صحبت می‌کردند و آن‌ها تصمیم گرفتند که نمادی ساده را که حاوی نوشته‌ای کوتاه درباره ایدز بود در جمع‌های مختلف توزیع کنند. روبان قرمز گزینه آن‌ها به‌عنوان این نماد بود.
 
بیماری ایدز چیست؟
HIV یک عفونت ویروسی مزمن است که اگر زود تشخیص داده شود با شروع درمان و رعایت اصول بهداشتی به‌تدریج میزان عفونت‌زایی آن کم می‌شود. افراد مبتلابه این ویروس می‌توانند بدون ترس از انگ اجتماعی با شروع درمان، به زندگی سالم بپردازند. ایدز (AIDS)  نوعی بیماری است که در دستگاه ایمنی و توسط ویروس نقص ایمنی (HIV) ایجاد می‌شود. ایدز یک بیماری است که مسئله مهم در مورد آن، آمار بیماری مبتلایان نیست، بلکه مهم این است که حدود ۶۰ درصد افراد مبتلابه این ویروس از وجود عفونت HIV در بدنشان اطلاع ندارند. این وضعیت نه‌تنها موجب پیشرفت ویروس در بدن و بروز بیماری می‌شود، بلکه احتمال انتقال این ویروس به اطرافیان از افرادی که با آنان روابط نزدیک جنسی دارند و بخصوص همسرانشان وجود دارد.
 
اچ آی وی (HIV) چیست؟
اچ آی وی نام یک ویروس و همچنین بیماری که این ویروس باعث آن می‌شود می‌باشد. حرف اچ H از کلمه Human یعنی انسان گرفته‌شده، به این معنی که مردم به آن مبتلا می‌گردند. حرف آی  I از کلمه Immunodeficiency گرفته‌شده، به این معنی  که  سیستم محافظتی شما موردحمله قرار می‌گیرد. حرف وی  V از کلمه Virus  به معنی ویروس گرفته‌شده که باعث این بیماری می‌شود.
 
آیا ایدز درمان دارد؟
HIV  می‌تواند کنترل شود اما درمان قطعی ندارد. داروهای ضد HIV می‌تواند به افراد کمک کند تا مدت‌ها سلامت خود را حفظ کنند و شانس انتقال ویروس به دیگران را کاهش می‌دهد. به‌طورکلی در حال حاضر درمان ایدز به‌صورت:
درمان از طریق ترکیب دارویی
درمان از طریق مقابله با ویروس
عفونت‌های فرصت‌طلب
داروهای جایگزین
انجام می‌شود و با پیشرفت تکنولوژی و علم پزشکی، پژوهشگران به نتایج مطلوبی جهت درمان بیماری‌های صعب‌العلاج  و ایدز دست‌یافته‌اند و  اعلام کردند که در حال دست‌یابی به روش جدیدی برای درمان ایدز می‌باشند. در این روش سه مرحله طی می‌شود:
تجویز داروهای ضد بازگشت بیماری: از بین بردن سلول‌های لنفاوی آلوده و جلوگیری از تکثیر آن‌ها 
بهبود سیستم ایمنی: در این مرحله سیستم ایمنی تقویت می‌شود و علائم حیاتی امیدوارکننده در فرد دیده می‌شود.
خروج سلول‌های آلوده از خون با استفاده از دارو
 
ایدز چگونه منتقل می‌شود؟
ویروس ایدز از طریق هوا یا غذا منتقل نمی شود.
راه‌های انتقال ایدز عبارت‌اند از:
رابطه جنسی پرخطر
تزریق خون و یا فرآورده‌های خونی آلوده
از مادر آلوده به جنین در طول حاملگی
زایمان و شیردهی
استفاده از وسایل تزریق مشترک که قبلاً توسط یک فرد مبتلا استفاده‌شده است.
 
علائم بیماری ایدز
بیماری ایدز دارای سه مرحله است و هر مرحله علائم خاص خود را دارد:
- مرحله اول: عفونت حاد HIV
اکثر مردم وقتی آلوده به ویروس HIV می‌شوند به‌سرعت متوجه نمی‌شوند، اما کمی بعد ممکن است علائمی را نشان دهد این‌زمانی است که سیستم ایمنی بدن شما مبارزه می‌کند، معمولاً در عرض ۲ تا ۶ هفته پس‌ازاینکه ویروس را گرفتید.
این سندروم عفونت ویروسی اولیه نام دارد. علائمش شبیه به سایر بیماری‌های ویروسی است و اغلب با آنفولانزا مقایسه می‌شود که علائم معمولاً یک یا دو هفته طول می‌کشد و سپس به‌طور کامل از بین می‌روند که آن‌ها عبارت‌اند از:
سردرد
اسهال
تهوع و استفراغ
خستگی
درد ماهیچه‌ها
گلودرد
تورم غدد لنفاوی
جوش یا بثورات قرمز که خارش ندارد، معمولاً بر روی تنه هستند
تب
 
- مرحله دوم: عفونت مزمن HIV
بعدازاینکه سیستم ایمنی شما نبرد با HIV را از دست می‌دهد و می‌بازد، نشانه‌های ایدز از بین می‌رود؛ پزشکان این را دوره نامنظم یا بالینی پنهان می‌نامند. اکثر افراد نشانه‌هایی را نمی‌بینید یا احساس نمی‌کنند و شما ممکن است متوجه نشوید که آلوده‌شده‌اید و می‌توانید HIV را به دیگران منتقل کنید.
این مرحله می‌تواند ۱۰ سال یا بیشتر طول بکشد.در طی این مدت، HIV  بدون درمان سیستم ایمنی بدن فرد مبتلا را از بین می‌برد. ترکیب داروها می‌تواند به مبارزه با ویروس کمک کند، سیستم ایمنی بدن را بازسازی کند و از گسترش ویروس جلوگیری کند و اگر  فرد مصرف دارو و عادات سالم داشته باشد، ممکن است عفونت و بیماری وی پیشرفت بیشتری نداشته باشد.
 
- مرحله سوم: ایدز
مرحله پیشرفته عفونت ویروسی HIV است؛ ممکن است فرد بعد از برخی از این علائم، متوجه بیماری شود:
خستگی تمام‌وقت
تورم گره‌های لنفاوی گردن یا کشاله ران
تبی که بیش از ۱۰ روز طول بکشد
عرق شبانه
کاهش وزن نامشخص
لکه‌های قرمز روی پوست شما که از بین نمی‌روند
تنگی نفس
اسهال شدید و طولانی‌مدت
عفونت‌های مخمری دردهان، گلو و واژن
کبودی یا خونریزی که دلیلش را نمی‌دانید
افراد مبتلابه ایدز که دارو مصرف نمی‌کنند فقط حدود ۳ سال زنده می‌مانند، حتی اگر آن‌ها عفونت خطرناکی بگیرند اما با درمان مناسب و یک شیوه زندگی سالم، می‌توانند یک زندگی طولانی‌مدت داشته باشند.
 
 
پیشگیری از انتقال HIV
همانطور که راه های متعددی از جمله مقاربت جنسی، عدم رعایت سلامت جنسی و شیردادن مادر مبتلا به ایدز به کودک، برای ابتلا به ویرویس اچ ای وی وجود دارد. روش های ساده و متفاوتی هم برای پیشگیری از بروز این ویروس معرفی شده است:
رفتار جنسی ایمن و کنترل شده و نداشتن شریک جنسی متعدد
استفاده از کاندوم و رعایت سلامت جنسی در حین نزدیکی
عدم استفاده از سرنگ آلوده
رعایت سلامت بارداری قبل از اقدام به بارداری
عدم استفاده از تیغ شیو شخص دیگر
رعایت موارد ذکر شده می تواند تا حد امکان خطر ابتلا را برای افرادی که در معرض آلودگی به اچ ای وی قرار دارند کمتر کنند.
 
در پایان باید به این نکته اشاره کرد که در کنار تمام مواردی که در بالا گفته شد، نحوه برخورد جامعه با فرد مبتلا به اچ آی وی از اهمیت بالایی برخوردار است. یادمان باشد که انگ و تبعیض تنها می تواند باعث هراس فرد مبتلا از مراجعه به مراکز مشاوره و درمانی شده و در نهایت منجر به گسترش این بیماری مرموز در کشور و جهان شود. در واقع هدف، مبارزه با اچ آی وی است نه فردی که به هر دلیلی به آن مبتلا شده است.
 
منبع:
معاونت فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی تهران
مرکز تحقیقات ایدز ایران
  • گروه خبری : آموزش بیماران
  • کد خبر : 223220
سید عباس  قاضی میرسعید
تهیه کننده:

سید عباس قاضی میرسعید

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

ارسال نظر

نظر خود را وارد نمایید:

متن درون تصویر را در جعبه متن زیر وارد نمائید *
تنظیمات پس زمینه