لازک و PRK یکی دیگر از روش های متداول برای درمان عیب انکساری و درمان آستیگماتیسم، نزدیک بینی و دوربینی در سراسر دنیاست؛ مهمترین تفاوت این روش با لیزیک به محل تابش اشعه لیزر اکسایمر روی قرنیه مربوط می شود. در لیزیک اشعه لیزر پس از لایه برداری از سطح قرنیه به سطح جدید اصابت می کند و عمل تراش صورت می گیرد؛ در حالی که در عمل لازک اشعه بدون لایه برداری از قرنیه و تنها پس از برداشتن اپیتلیوم «بافت پوششی سطح قرنیه»، به سطح قرنیه چشم اصابت می کند. از سوی دیگر لازک را نوع تغییر یافته PRK عنوان می کنند با این وجود نسبت به روش PRK طرفداران کمتری دارد.

در روش PRK یا «فتو رفراکتیو کراتکتومی» با استفاده از اشعه لیزر اکسایمر از میزان نزدیک بینی بیمار کاسته می شود. با استفاده از این روش لایه بسیار نازکی از قرنیه در حد چند ده میکرون برداشته شده و با اعمال تغییراتی در انحنای قرنیه، از میزان عیب انکساری چشم کاسته می شود. این روش درمانی به صورت یک عمل سرپایی می باشد و در کلینیک انجام می شود. چشم بیمار ابتدا با استفاده از قطره های موضعی، بی حس می شود، سپس جراح بعد از برداشتن لایه سطحی قرنیه (اپی تلیوم) درمان با اکسایمر لیزر را آغاز می کند، در نهایت بعد از شکل گیری مجدد قرنیه عمل متوقف می شود. چشم پزشک بعد از خاتمه عمل معمولاً از یک لنز تماسی برای پوشاندن سطح قرنیه تا زمان ترمیم لایه سطحی آن استفاده می کند. سپس برای بیمار قطره های آنتی بیوتیک به مدت یک هفته و کورتیکوستروئید برای مدت چند ماه تجویز می شود.

توجه: چشم پزشک با توجه به بررسی و ارزیابی شرایط بالینی بیمار و معاینه های تخصصی بهترین و کارآمدترین روش درمانی را پیشنهاد می دهد.