پروفسور حسین شهیدی

دکتر حسین شهیدی در سال 1308 دیده به جهان گشود. وی دوران تحصیل ابتدایی را در مکتب خانه ای در اصفهان آغاز کرد و پس از نقل مکان به اهواز، وارد دبستان « علیه» و پس از مدرسه «دانش پهلوی» شد. دوره دبیرستان را نیز در مدرسه «شاپور» سپری کرد. وی از کودکی در زمینه خط و ادبیات بسیار مستعد بود و شعر نیز می سرود اما چون آن زمان در اهواز رشته ادبی وجود نداشت، به ناچار رشته طبیعی را انتخاب کرد و پس از اخذ دیپلم و شرکت در کنکور سراسری، در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد. دکتر شهیدی درباره دوران تحصیل در رشته پزشکی می گوید: «در دوره انترنی ، رشته جراحی را در بخش «دکتر میر» در بیمارستان هزار تختخوابی سابق که امروز به نام امام خمینی (ره) نامگذاری شده، گذراندم و متوجه شدم که بین رشته های تخصصی ، چشم پزشکی بیشتر با روحیات و طبع من سازگار بوده و برای من خوشایند تر است . اولین عمل جراحی آب مروارید را هم درحضور دکتر مسعود ضرابی انجام دادم و ایشان به من توصیه کردند که تخصصم را در رشته چشم پزشکی بگیرم. دوره چشم پزشکی را درخدمت ایشان و استادان پیشکسوت دیگری مثل پرفسور شمس، پرفسور قوام صدوقی، دکتر ضرابی و دکتر ملک مدنی گذراندم.»

پس از پذیرفته شدن در آزمون استادیاری، به عنوان رئیس درمانگاه شماره 3 بیمارستان فارابی مشغول به کار شد. وی در خاطرات خود درباره معاینه و درمان بیمارانی که به بیمارستان فارابی مراجعه می کردند این چنین گفته است: « سرو کار ما فقط با بیماران بی بضاعت و کم در آمد بود به طوری که علاوه بر این که هزینه درمان از آنها گرفته نمی شد. من با داروخانه ای قرارداد بسته بودم و بیماران را برای گرفتن دارو به حساب خودم به آن جا می فرستادم. به خاطر دارم کودکی را که مبتلا به تنبلی چشمی شده بود، پیش من آوردند روزهای متوالی با هزینه خودم به درمان او مشغول بودم تا این که مشکل بر طرف شد. بعد از چند وقت به درمانگاه آمد و 4 تا گردو به من داد و این بهترین هدیه ای بود که من در تمام عمرم دریافت کرده ام.»

دکتر شهیدی مدتی را نیز برای ادامه تحصیل همچنین آشنایی با روش های نوین چشم پزشکی در لندن گذراند و سپس به ایران بازگشت. سپس برای مدتی به بیمارستان امیر اعلم منتقل شد و در کنار دکتر ضرابی به مداوای بیماران پرداخت. پس از ادغام بخش های چشم پزشکی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر شهیدی به بیمارستان فارابی بازگشت و تا زمان بازنشستگی در این بیمارستان خدمت کرد.

وی در طول دوران خدمت خود علاوه بر تربیت شاگردانی که اینک خود از بزرگان چشم پزشکی کشور هستند، جراحی های زیادی از جمله نخستین جراحی پیشرفته مجرای اشکی و نیز جراحی شبکه را انجام داد.

وی درباره پزشکی گفت: « آرزو دارم که یک طبیب وقتی که روی صندلی نشسته و بیمار روبرویش می‌ نشیند، آنچه در چنته دارد را تقدیم بیمار کند. کوتاهی نکند. برای اینکه تنها عامل موفقیت این است که بیمار حس کند که طبیب با تمام وجودش در اختیارش اوست.»

دکتر حسین شهیدی پس از سال ها خدمت خالصانه و درمان بیماران سرانجام در بهمن ماه 1399 چهره در نقاب خاک کشید.