روش اجرایی مراقبت و کنترل طغیان عفونتهای بیمارستانی
 
 طغیان یک بیماری زمانی اتفاق می افتد که: 
- در آن دونفر یا بیشتر که از نظر زمانی و مکانی باهم ارتباط دارند دچار یک بیماری می شوند.
- در آن وقوع موارد عفونت یا بیماران به تعداد بیش از حد انتظار برای مکان و زمان مورد نظر اتفاق افتاده است.
- بروز حتی یک مورد از یک بیماری نادر که در آن لازم است که معیارهای تشخیص و کنترل آن بیماری مورد توجه قرار گیرد.

طغیان عفونت بیمارستانی:
موارد زیر از جمله طغیان های عفونت های بیمارستانی محسوب می شوند:
- افزایش موارد عفونت بعد از اعمال جراحی در بیماران بعلت استرپتوکوک گروه A 
- افزایش موارد عفونت بعد از اعمال جراحی چشم و یا پروسیجر های مختلف داخل چشمی در بیماران 
- عفونت های بیمارستانی که به خاطر عوامل غیر شایع ایجاد شده باشند.
- عفونت های بیمارستانی که به علت یک عامل عفونی شایع بوجود آمده ولی الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آن ها غیرمعمول است.
عفونت های بیمارستانی که در یک محل آناتومیکی یکسان ایجاد می شوند مثل افزایش موارد اسهال در یک بخش بیمارستانی:
1. سرپرستار یا مسئول واحد روزانه بیماران مبتلا به عفونت های بیمارستانی را به واحد کنترل عفونت گزارش می دهد.
2. مسئول واحد میکروب شناسی روزانه بیماران دارای کشت مثبت میکروب های مقاوم به آنتی بیوتیک (MRSA.VRE.CRP.MRSE و ...) را کتبا به واحد کنترل عفونت گزارش می کند.
3. سوپروایزر کنترل عفونت روزانه کشت های مثبت بیماران را از طریق HIS بررسی می کند و کشت های مثبت مربوط به بیماران عفونت های چشمی که طی سه ماه گذشته در این مرکز جراحی شده اند را ثبت می کند. 
4. سوپروایزر کنترل عفونت در صورت مشاهده افزایش موارد عفونت در مقایسه با ماه گذشته یا کلاستر بلافاصله به پزشک کنترل عفونت جهت تشکیل کمیته اضطراری کنترل عفونت گزارش می دهد
5. پزشک کنترل عفونت دستور تشکیل کمیته اضطراری کنترل عفونت برای بررسی موارد عفونت و علل احتمالی را می دهد.
6. تشخیص و تایید طغیان عفونت بیمارستانی با کمیته کنترل عفونت می باشد.
 
فرایند نحوه مدیریت طغیان عفونت در بیمارستان فارابی به ترتیب شامل مراحل زیر به اجرا گذاشته می شود: 
- تشکیل کمیته اضطراری کنترل عفونت بیمارستان به منظور بررسی عوامل خطر احتمالی بروز عفونت 
* سوپروایزر کنترل عفونت موظف است کلیه اطلاعات مورد نیاز مربوط به بیماران را برای تصمیم گیری اعضای کمیته کنترل عفونت جمع اوری و در جلسه کمیته گزارش نماید.
- نمونه گیری هدف دار و انجام کشت از منابع مشکوک در بخش مربوطه  جهت تشخیص منبع احتمالی عفونت
- گزارش طغیان به کمیته کنترل عفونت دانشگاه 
- تدوین برنامه مداخله ای فوری جهت کنترل طغیان 
- تهیه گزارش نهایی اقدامات صورت گرفته و اقدامات پیشگیرانه جهت ارائه در کمیته کنترل عفونت بیمارستان 

 

تامز Q&A: علائم تب دنگی و راه های پیشگیری از گزش پشه آئدس

تب دنگی (Dengue) یک بیماری ویروسی است که از پشه آئدس (Aedes) به انسان منتقل می شود. علائم این بیماری معمولاً شبیه آنفولانزا است، اما می تواند به تب دنگی شدید (تب هموراژیک دنگی) که یک وضعیت حاد و تهدید کننده زندگی است نیز منجر شود. در این فیلم شادی رضائی، سوپروایزر کنترل عفونت بیمارستان فارابی توضیحاتی درباره علائم این بیماری، راه های پیشگیری از آن و نکات مهم برای کادر درمان را بیان می کند.

 از علائم اصلی تب دنگی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تب بالا
- سر درد شدید
- درد پشت چشم
- درد عضلات و مفاصل
- حالت تهوع و استفراغ
- بثورات پوستی
برای پیشگیری از نیش پشه آئدس در مناطق آلوده، باید از لباس های آستین بلند و شلوار بلند استفاده کرد. همچنین از مواد و اسپری های دافع پشه استفاده کرده و از خوابیدن در فضای باز بدون پشه بند خودداری کنید. برای جلوگیری از تولید مثل پشه آئدس باید آب های راکد موجود در محیط مانند آب زیر گلدان ها، آب داخل مخازن تخلیه کولرهای گازی و آب راکد موجود در زباله ها مانند لاستیک ها و قوطی های فلزی را تخلیه کرد. زیرا پشه آئدس در آب های راکد تخم گذاری می کند. 
همچنین در صورت داشتن علائم تب دنگی باید هرچه سریعتر به پزشک مراجعه کرد. کارکنان و کادر درمان بیمارستان ها و مراکز درمانی به خصوص بخش های بین الملل (IPD) در صورت مواجه با بیماری که سابقه سفر به مناطق آلوده به پشه آئدس را داشته و علائم تب دنگی را دارد باید هرچه سریعتر موارد را به واحد کنترل عفونت بیمارستان یا مرکز خود اعلام کنند. 
سید عباس قاضی میرسعید
تهیه کننده:

سید عباس قاضی میرسعید